روز جهانی قدس؛ ابتکار امام خمینی( ره) برای نابود کردن رژیم اشغالگر
جمعه آینده فلسطین و جهان اسلام شاهد مهم‌ترین رویداد سیاسی و سرنوشت‌ساز منطقه، یعنی روز جهان قدس، خواهند بود.
روز جهانی قدس، که ابتکار بی‌نظیر امام خمینی( قدس سره) است، آتش خشم را از تجاوزهای مستمر کشورهای مستکبر علیه مستضعفان جهان شعله‌ور می‌سازد و در واقع، عرق شرم و عار را بر پیشانی تمام طرف‌هایی که از پروژه اسلامی و انسانی در جهانِ پر از تناقض دست کشیده‌اند، می‌نشاند.
به رغم شیوع گسترده ویروس کرونا، روز جمعه برنامه‌ها و مراسم‌هایی به مناسبت روز جهانی قدس برگزار خواهد شد تا نه تنها مظلومیت قدس را بلکه مظلومیت مظلومان جهان فریاد زده شود.
میلیون‌ها مسلمان در روز جهانی قدس از طریق شبکه‌های اجتماعی و راهپیماهایی نمادین با مقدسات اسلام تجدید پیمان می‌کنند و به آزادگان جهان می‌گویند که ذره‌ای از خاک فلسطین نباید کوتاه بود و هیچ صدایی بالاتر و رساتر از صدای مقاومت در برابر رژیم اشغالگر نیست. البته روز قدسِ امسال در سایه تحرکات غربی و عربی برای محو کردن قضیه فلسطین رنگ و بوی دیگر خواهد داشت و شعارهای متفاوت در حمایت از قدس و فلسطین تکرار خواهد شد تا بر ضرورت شکست تمام توطئه‌ها و طرح‌ها برای حذف قضیه فلسطین تأکید شود.
دیدگاه امام راحل را درباره خطر رژیم غاصب در موارد زیر می‌توان خلاصه کرد: اولا: خطر رژیم صهیونیستی محدود بر قدس و فلسطین نیست بلکه این رژیم، جرثومه فساد است که به قدس بسنده نمی‌کند و اگر فرصت به آن دست دهد تمامی کشورهای اسلامی را در معرض خطر قرار خواهد داد.
دوم: امام خمینی( ره) معتقد بودند که رژیم صهیونیستی نمی‌خواهد در ایران نه عالم دینی، نه قرآن و نه احکام اسلامی باشد تا این رژیم به اهداف خود دست یابد.
سوم: حضرت امام خمینی بر ضرورت و اهمیت خیزش ملت‌های اسلامی و حاکمان‌شان علیه رژیم غاصب تأکید داشتند و معتقد بودند که ملت‌ها و حاکمان مسلمان مسئول تاسیس رژیم اسرائیل بودند و لذا بایستی مسئولیت نابود کردن آن را از هستی بر عهده بگیرند. ایشان در سخنانی گفته‌اند: باید دولت‌ها و ملت‌های مسلمان دست در دست هم بدهند و طرح صهیونیستی در منطقه را خنثی کنند.
اگر موضع امام خمینی( قدس سره) ردّ مطلق موجودیت رژیم غاصب و تأکید بر نابود کردن آن بود موضع خلف صالح ایشان، آیت‌الله خامنه‌ای که امت اسلامی را در مواجهه با چالش‌ها و خطرات فزاینده دشمنان رهبری می‌کند، متفاوت از موضع امام خمیی نیست بلکه همان موضع است؛ زیرا هر دوی این رهبران بزرگوار از یک منبع، که قرآن کریم، سنت پیامبر و احادیث معصومان است، سیراب می‌شوند.
