نقش و جایگاه امامت در وحدت مسلمین با تأکید بر مبانی نظری امامت در منابع اهل سنت
ائتلاف فکری و رفتاری امت اسلامی ضرورتی است که اهمیت آن با توجه به دشمنی فزاینده استکبار و تلاش گسترده آنان در اسلام‌ستیزی و تفرقه‌افکنی دوچندان می‌شود. در حالی که تعالیم اسلام ناب بر حقیقت توحیدی ادیان ابراهیمی به عنوان محور تعامل و گفتمان بین ادیان تأکید می‌ورزد،
عضو شورای عالی دانشنامه زن مسلمان در مقاله ای به بررسی نقش و جایگاه امامت در وحدت مسلمین با تأکید بر مبانی نظری امامت در منابع اهل سنت پرداخت.
به گزارش ستاد خبری اجلاس محبان اهل بیت(ع) و مسئله تکفیری ها، نفیسه فقیهی مقدس، از نویسندگان و پژوهشگران حوزه دین در مقاله‌ای با عنوان نقش و جایگاه امامت در وحدت مسلمین با تأکید بر مبانی نظری امامت در منابع اهل سنت، مسائل مرتبط با این موضوع را مورد بررسی قرار داد.
در چکیده این مقاله می‌خوانیم: ائتلاف فکری و رفتاری امت اسلامی ضرورتی است که اهمیت آن با توجه به دشمنی فزاینده استکبار و تلاش گسترده آنان در اسلام‌ستیزی و تفرقه‌افکنی دوچندان می‌شود. در حالی که تعالیم اسلام ناب بر حقیقت توحیدی ادیان ابراهیمی به عنوان محور تعامل و گفتمان بین ادیان تأکید می‌ورزد، حق‌ستیزان می‌کوشند تا با طرح اختلافات قومی و مذهبی، از وحدت کلمه و اعتلای امت اسلامی ممانعت به عمل آورند.
لذا در این برهه حساس، طرح علمی اشتراکات اسلامی از اولویت‌های گفتمان دینی است. موضوع «امامت» به عنوان یکی از مهم‌ترین عوامل ایجاد وحدت میان امت اسلام، ظرفیت‌های مبنایی گسترده‌ای در عرصه وحدت‌آفرینی بین مذاهب اسلامی دارد. این مهم با وجود اینکه از بحث‌برانگیزترین و اختلافی‌ترین محورهای اندیشه‌ای در جامعه شیعه و اهل سنت است، از اشتراکات نظری و عملی قابل توجهی نیز در متون روایی فریقین برخوردار است. بی‌توجهی به این اشتراکات، سهم اختلافات و واگرایی بین فریقین را فزونی می‌بخشد؛ حال آنکه می‌توان با بازکاوی دقیق منابع اسلامی، اشتراکات مبنایی و راهبردی حوزه خلافت و ولایت را اصطیاد نموده، راه علمی را برای همگرایی و اتحاد امت اسلامی هموار کرد. در این نوشتار، مهم‌ترین مبانی نظری مربوط به تفکر شیعی امامت که در منابع روایی اهل سنت ذکر شده است، با روش توصیفی ـ تحلیلی بررسی می‌شود.