توافق طالبان و آمریکا نقطه افزایش نفوذ ایران در منطقه

آمریکا بیش از یک تریلیون دلار در افغانستان هزینه کرده و هزاران سرباز آمریکایی در اینجا کشته شده اند؛ پس نمی توان به اشتیاق ترامپ برای خروج از باتلاق کشنده افغانستان اعتراضی واردکرد، کشوری که در گذشته هیچ قدرتی توان اشغال آنرا نداشته است.

 

به گزارش سایت بیداری اسلامی ، روزنامه های اسرائیلی در روزهای گذشته به مذاکراتی که در دوحه پایتخت قطر میان طالبان و آمریکا جریان دارد، پرداخته اند که احتمال رسیدن به توافق را ایجاد کرده است، به نوشته منابع عبری این توافق می تواند بعنوان عاملی برای افزایش سیطره و نفوذ ایران در منطقه باشد و اسرائیل باید نسبت به این امر آگاهی داشته باشد.

«تسفی برئیل» تحلیلگر هاآرتض در این باره نوشت: در روزهای گذشته برخی منابع از رسیدن آمریکا و طالبان به توافق خبر دادند. البته مذاکرات دو طرف از زمان اشغال افغانستان از سوی نیروهای آمریکایی در سال 2001 در 17 سال گذشته جریان داشته است، اما هدف اصلی واشنگتن از مذاکرات کنونی تضمین خروج امن 14 هزار نیروی آمریکایی از افغانستان و همچنین تبدیل نشدن افغانستان به جایگاه جدیدی برای حضور داعش و القاعده است.

 در شرایط کنونی اولویت مذاکرات دوحه، آشتی میان طالبان و دولت افغانستان نیست، چون این مساله یک هدف تاکتیکی کوچک شمرده می‌شود و اگر حتی محقق شود به معنای تحقق آرامش و ثبات در افغانستان نخواهد بود، آمریکا بدنبال تضمین امنیت خروج نیروهای خود از افغانستان است، در واقع آمریکا از نگاه اسرائیلی در پی آتش بس است نه یک توافق سیاسی.

این در حالی است که هنوز طالبان موافقت خود را با چنین توافقی اعلام نکرده است، در همین راستا هیچ جدول زمانبندی شده شامل مراحل عقب نشینی نیروهای آمریکایی، حفاظت از آنها و یا راهکارهای مواجهه طالبان با فعالیت‌های مخرب القاعده و داعش بدست نیامده و هیچ چیزی در این باره واضح و روشن نشده است.

البته آمریکایی ها از انتخاب  «عبدالغنی بردا» معاون رهبر طالبان به عنوان رئیس هیات مذاکره کننده طالبانبا آمریکا خرسند هست د و این مساله را بیانگر جدیت طالبان در این مذاکرات می دانند.

 آمریکا تلاش دارد مذاکرات آتش بس با طالبان را به سوی برگزاری مذاکرات داخلی میان طالبان و دولت افغانستان سوق دهد، مساله‌ای که طالبان با آن مخالف است چون دولت فعلی را دولتی بر پایه اشغال افغانستان می دانند و نه یک دولت مردمی و منتخب.

بر همین اساس آمریکایی ها ممکن است با شرط طالبان در زمینه نحوه مشارکت در دولت آینده با توجه به برگزاری انتخابات در ماه ژوئیه 2019 مواجه شوند، مساله ای که به نظر نمی رسد برای دونالد ترامپ پس از اتمام روند خروج نیروهای آمریکایی از افغانستان، با مخالفت وی روبرو شود چون نظام حاکم بر افغانستان پس از خروج نیروهای آمریکایی برای واشنگتن مهم نیست. البته گفتگوی دولت آمریکا با طالبان یک نقطه عطف اساسی در سیاست کلاسیک و سنتی کاخ سفید است ، در جایی که آنها می گویند با گروه‌های ترویستی مذاکره ای نمی کنند، البته در عین حال این مذاکرات نمی تواند  بی سابقه هم باشد چون در دهه 90 برخی شخصیت‌های آمریکایی آشکارا با رهبران طالبان دیدار و گفتگو کرده بودند.

تسفی برئیل در ادامه با اشاره به مذاکرات سال‌های گذشته آمریکا و طالبان که در جریان حضور نیروهای بین المللی در افغانستان رخ داده و موجب برخی دوره ای آتش بس موقت شده نوشت : فعالیت نظامی طالبان از زمانی آغاز شد که در سال 1992 به پاکستان پناهنده شدند و عربستان سعودی به عنوان همپیمان پاکستان میلیون ها دلار به طالبان و دولت پاکستان کمک کرد تا در راستای افزایش سیطره اش بر کشورهای سنی منطقه عمل کرده باشد، همچنین در سال‌های اخیر کمک‌های عربستان به طالبان در راستای جزئی از مواجهه سعودی با ایران افزایش یافته است.

 

در مقابل ایران در ماهای اخیر روابطی را با طالبان آغاز کرده تا از طریق این گروه یک دیوار دفاعی در برابر حملات داعش به اراضی خود استفاده کند، همچنین ایرانی ها خواهان حفظ امنیت اقلیت هزاره هستند که شیعه اند و در نزدیکی مرزهای ایران زندگی می کنند.

در همین راستا هیاتی از طالبان در اواخر سال 2018 به ایران رفت تا درباره نیت گفتگو با آمریکایی ها و مراحل امنیتی پیش از عقب نشینی آمریکا با ایرانی ها گفتگو کرده و دیدگاه آنها را جویا شود، در همین راستا رهبران طالبان در گفتگو با تهران در پی مخالفت سران طالبان با انجام مذاکرات در عربستان سعودی به دلیل فشار ریاض در زمینه آشتی طالبان و دولت افغانستان، دوحه پایتخت قطر را به عنوان محل مذاکرات با آمریکایی ها انتخاب کردند. و به صورت کاملا متناقضی مذاکرات کنونی میان آمریکا و طالبان، نقطه التقای مصالح تهران و واشنگتن محسوب می شود، چون دو طرف درباره فعالیت‌های داعش و القاعده در افغانستان نگرانی دارند و طالبان را گروه مناسبی برای مواجه این گروه‌های تروریستی می دانند. البته همکاری میان ایران شیعه و طالبان سنی با نظریه محور شیعی ایران در تناقض قرار دارد اما در این مساله منافع دو طرف بر ایدئولوژی های مختلف سیاسی دو طرف غلبه دارد.

در پایان این گزارش آمده است: افغانستان معدن طلا نیست که مملو از ثروت و منابع باشد همانگونه که ترامپ به این واقعیت درباره سوریه پی برد. آمریکا بیش از یک تریلیون دلار در افغانستان هزینه کرد، هزاران سرباز آمریکایی نیز در اینجا کشته شده اند و نمی توان به اشتیاق دولت آمریکا برای خروج از باتلاق کشنده افغانستان اعتراضی واردکرد، کشوری که در گذشته هیچ قدرتی توان اشغال آنرا نداشته است.