مهاجرت محرمانه یهودیان فلاشه به فلسطین

اعتراضات اخیر در چندین شهر فلسطین اشغالی، نشانه های آشکاری از ناکارآمدی رژیمی است که مدعی تنها دموکراسی خاورمیانه است و برخی دولت های غربی و در رأس آن امریکا به غلط، این ادعای غلط را تکرار و آن را بهانه ای برای حمایت از رژیم صهیونیستی قرار داده اند. اعتراضات اخیر که با کشته شدن یک جوان سیاه پوست یهودی به دست پلیس، جرقه آن زده شد، نشان از متراکم شدن مطالبات اقشار مختلف در جامعه صهیونیستی است.

 

یهودی های سیاه پوست که در سرزمین های اشغالی از آن ها با اصطلاحاتی چون «فلاشه ها» و یا «اتیوپیای ها» اسم برده می شود، مهاجرانی هستند که در دو دهه پایانی قرن گذشته به شکل محرمانه ای به فلسطین اشغالی کوچانده شدند تا نیازهای جمعیتی اسرائیل که اصل بنیادین و موجودیتی استمرار حیات این رژیم است، تامین گردد.

 

این یهودیان سیاه پوست که بالغ بر 150 هزار نفر شده اند؛ مانند بسیاری دیگر از مهاجران یهودی به فلسطین، در واقع نه به خاطر تعلق خاطر و باور به جریان صهیونیسم، بلکه تنها به دلیل فرار از فقر تن به مهاجرت از موطن خود داده اند وانتظار داشتند که در سرزمین جدید، همانگونه که دستگاه تبلیغاتی صهیونیست مدعی بود، « زندگی دربهشت عدن» را تجربه کنند اما پس از حدود چهار دهه زندگی در فلسطین اشغالی خود را در جهنمی یافته اند که ساختار صهیونیسم برای آنها ایجاد کرده است.

 

این نکته درست است که علت کلید خوردن اعتراضات اخیر کشته شدن یک جوان یهودی  19 ساله اتیوپی تبار بوده است اما شدت اعتراضات و شعارهای معترضین و نیز حضور معنا دار یهودیان غیر سیاه پوست در آن، در واقع نشان از گستردگی شکاف های اجتماعی در درون جامعه صهیونیستی است. ریشه تمام این شکاف ها به سیاست های تبعیض نژادی برآمده از تفکر برتری نژادی است که در این جامعه نهادینه شده است و رهبران صهیونیست نیز برای این رفتار خود به کتاب مقدس«تورات» استناد دارند.

 

فلاشه ها در دوره زمانی ای که جریان های چپ در اسرائیل قدرت داشتند به فلسطین اشغالی کوچانده شدند، هر چند در آن زمان نیز نگاه به آنها چونان اقشار دیگر یهودی نبود اما از آنجا که این یهودیان سیاه پوست تازه از کشور فقیر اتیوپی خارج شده بودند، همان امکانات ابتدایی را بسیار فراتر از امکاناتی دیدند که دراتیوپی از آن برخوردار بودند لذا نه تنها نسبت به تبعیض های اولیه، اعتراضی نداشتند بلکه به نوعی سپاسگزار هم بودند اما چهار دهه زندگی در جامعه صهیونیستی به آنها نشان داد که هنوز در این جامعه پذیرفته نشده اند و هم کیشان سفید به آنها به عنوان نژاد پست نگاه می کنند و به همین دلیل از بسیاری از امکانات که بر اساس قوانین یهودی باید از آن برخوردار باشند، محروم شده اند.

 

با حضور جریان های افراطی صهیونیست که اصطلاحا جریان راستگرا گفته می شود، در رأس قدرت سیاسی، رفتارهای تبعیض نژادی علیه فلاشه ها شدت یافته است. برخی از احزاب راستگرا صراحتا تاکید دارند که فلاشه ها یهودی نبوده و انتقال آنها به فلسطین اشتباه بوده و باید از اراضی اشغالی اخراج شوند. بر این اساس تحلیلگران تلاش نتانیاهو که از رهبران مهم راستگرایان صهیونیست، به شمار می رود برای مهار این اعتراضات و اعلام نوعی همدردی با آنها تنها در چارچوب نیازهای انتخاباتی است. چرا که فلاشه ها بیشترین تبعیض ها علیه خود را در دوران نخست وزیری نتانیاهو تجربه کرده اند.

 

این اعتراضات در حالی رخ داده است که بسیاری از جامعه شناسان تاکید دارند؛ اسرائیل به دلیل اینکه یک جامعه قومیتی متکثر و مهاجر است و با توجه به اینکه پس از هفت دهه از فقدان یک هویت ملی و فراگیر در رنج است، دارای شکاف های متعددی است که هر روز بر عمق و گستره آن افزوده می شود.

 

شکاف بین «اشکناز و سفاردیم»، «سیاه و سفید»، « یهودی عرب و یهودی غیر عرب»، « یهودی و غیر یهودی»، «سیاسیون و نظامیان»، « شکاف های قومیتی» مانند روس تبار، لهستانی تبار، انگلیسی تبار و غیره از جمله این شکاف ها هستند. شکاف هایی که موجب شده اند تا اسرائیل در سراشیبی فروپاشی از درون قرار گیرد و این در حالی است که هنوز این رژیم مرحله تثبت خود را تکمیل نکرده است و به واقع اسرائیل کودک ناقص الخلقه ای است که تلاش ها برای حفظ آن محکوم به شکست است. خصوصا که ظرفیت های برتری این رژیم در ابعاد نظامی مقابل حلقه های مختلف محور مقاومت کاملا از دست رفته است و این مهم نوید دهنده سرعت نابودی اسرائیل از جغرافیایی سیاسی جهان است