محمد، کودکی که سمبل مقاومت شد

 محمد شاهدی*:

 

9  مهرماه در تقویم جمهوری اسلامی ایران یادآور دلاوری،جسارت،مقاومت،مظلومیت و فریاد پدر و پسری است که توانستند فریادشان را به گوش آزادگان و عدالت طلبان جهان برسانند و بار دیگر حقوق بشر غربی و نهادها و سازمان بین المللی مدعی حمایت از حقوق  انسانها را به سخره بگیرند. آری در این نقطه از زمین گویی جای جلاد و شهید اشتباه شده است و گویی جهانیان چشمشان را بر این همه جنایت و کشتار بی رحمانه بسته اند.

 

 در این جنایت، محمدالدره  11 ساله که کنار پدرش در خیابان صلاح الدین در نوار غزه در حال حرکت بود، بدون هیچ گناهی هدف تیراندازی نظامیان صهیونیست قرار گرفت و در حالی که پدر این کودک سعی داشت با پنهان شدن پشت یک مانع بتنی از فرزندش حمایت کند، گلوله دست راست وی را شکاف و سپس به پای چپ محمد اصابت کرد و در ادامه نیز چندین گلوله دیگر به پشت وی اصابت کرد تا بر روی زمین افتاده و در مقابل دوربین های رسانه ها جان دهد و نماد مظلومیت فلسطینی ها و جنایتکاری رژیم صهیونیستی شود.

 

این جنایت در دومین روز شروع انتفاضه دوم فلسطین( 28 سپتامبر سال 2000 ) اتفاق افتاد. انتفاضه  مسجدالاقصی به دنبال ورود و هتک حرمت آریل شارون نخست وزیر وقت رژیم صهیونیستی به مسجد الاقصی همراه شمار زیادی از نظامیان ارتش و عناصر پلیس صهیونیستی شعله ور شد. این اقدام خشم و عصبانیت شدید نمازگزاران فلسطینی را برانگیخت و این اولین جرقه انتفاضه‌ای بود که 5 سال به طول انجامید.در جریان این انتفاضه 4412 فلسطینی شهید و بیش از 48 هزار و 320 نفر مجروح شدند. در مقابل، در این انتفاضه 1069 صهیونیست هم به هلاکت رسیده و 4500 نفر دیگر زخمی شدند.

 

حال نوزده سال از شهادت محمد الدره کودک فلسطینی گذشته است که باعث شد وی به سمبلی الهام بخش در زمینه انتفاضه فلسطین تبدیل شود و تصویر انسانی وی هرگز از ذهن جهانیان پاک نخواهد شد. وی همچنان نماد جنایت های رژیم اشغالگر قدس است که از هیچ اقدامی برای کشتار بی رحمانه کودکان فلسطینی در سالیان گذشته، چه در باریکه غزه، چه کرانه باختری و قدس و چه اراضی اشغالی سال 1948 فلسطین و حتی در جریان راهپیمایی های حق بازگشت فروگذار نکرده است.

 

از هنگام اشغال فلسطین در 1948، کودکان فلسطینی قربانیان اصلی جنایات جنگی و نسل کشی رژیم اسرائیل در اراضی اشغالی فلسطین هستند.این در حالی است که  کودکان فلسطینی همچنان در معرض جنایات رژیم صهیونیستی قرار دارند.در حالی که سیاست های انفعالی سازمان ملل در برابر رژیم صهیونیستی،این سازمان علیرغم در خواستهای گسترده جهانی همچنان ازگنجاندن رژیم صهیونیستی در فهرست رژیمهای ناقض حقوق کودکان امتناع می ورزد.اقدامات رژیم صهیونیستی در کشتار فلسطینیان از جمله کودکان مصداق بارز جنایت علیه بشریت و نسل کشی است و اذعان نهادهای مختلف سازمان ملل موید چنین واقعیتی است.

 

رژیم اشغالگر دریافته است هر نسل فلسطینی، از نسل پیش، بیدارتر، متحدتر و ظلم ستیزتر است. بنابراین، این نسل آینده ساز را هدف قرار داده است. یورش غافل گیرانه در نیمه های شب و ربودن کودکان و جوانان فلسطینی، استفاده از گازهای سمی و اشک آور، ضرب و جرح و تیراندازی با گلوله های پلاستیکی، استفاده از سگ های درنده که اغلب، کودکان و نوجوانان را زخمی می کنند، شکنجه های دوران بازداشت مانند وارد کردن ضربه به نقاط مختلف به ویژه به سر نوجوانان، استفاده از دستگاه های مخصوص شکنجه کودکان، محروم کردن آنان از خواب و غذا و اعمال انواع شکنجه های روحی و روانی از جمله جنایت های رژیمی است که به هیچ یک از اصول انسانی و بین المللی پای بند نیست.

 

در برابر این همه شکنجه و انواع آن، کودکان و نوجوانان فلسطینی، تنها برای دفاع از خودشان، به طرف نیروهای اسرائیلی سنگ پرتاب می کنند.

 

وضعیت دانش آموزان فلسطینی نیز بسیار بحرانی است و تاکنون بسیاری از دانش آموزان پشت نیمکت های مدرسه به شهادت رسیده اند. مدارس این کشور نیز در طول سال بسیار تعطیل می شود و این مسئله موجب ضعیف شدن پایه علمی و کم بودن معلومات دانش آموزان فلسطینی می شود. تمام این جنایت‌ها و اعمال غیرانسانی علیه کودکان، نوجوانان و مردم فلسطین در حالی در سایه سکوت رسانه‌های غربی به وقوع می‌پیوندد، که واکنش آنها به عملیات‌های فلسطینیان به گونه‌ای دیگر است.

 

زمانی که یک صهیونیست کشته یا زخمی می‌شود، شبکه‌های تلویزیونی مختلف به سرعت خبری فوری از این حادثه به روی آنتن می‌برند و صفحه تلویزیون‌ها پر می‌شود از تصاویر وهمناک از این عملیات. اما زمانی که یک فلسطینی با قساوت تمام به شهادت می‌رسد، سکوتی کر کننده بر رسانه‌های غربی حاکم می‌شود.

 

در همین رابطه مقام معظم رهبری در سخنانی  در 11 بهمن ماه 1380 فرمودند: «میل آمریکاییها این است که اسرائیل با جلّادان خود، بچه ‏های کوچک؛ بچه ‏هایی مثل پسر این مرد [جمال الدّره، پدر شهید محمد الدّره] را جلوِ چشم پدرانشان به قتل برساند و کسی اعتراض نکند، چیزی نگوید، در صدد پاسخ برنیاید و خشمگین نشود.»

 

* کارشناس مسائل منطقه