انتخابات ریاست جمهوری ایران متغیرات منطقه‌وتحولات جهان

«احمد روح الله زاد»* : حمله موشکی 7 آوریل امریکا به پایگاه هوایی الشعیرات سوریه از ابعاد گوناگون مورد ارزیابی کارشناسان قرار گرفته است. برخی آن را تاکتیک ترامپ برای فرار از مشکلات داخلی امریکا می دانند مشکلاتی که وی قول حل آنها را داده بود و اکنون خود را ناتوان از آن می بیند؛ نیز کسب اعتماد ساختار سیاسی امریکا که به شدت نسبت به وی بی اعتماد هستند.
 
برخی نیز آن را نمایشی برای حفظ پرستیژ در حال ویرانی امریکا در سطح بین المللی می دانند و برخی نیز آن را پیامی روشن برای دوستان امریکا در منطقه غرب آسیا می دانند بدین معنی که امریکا همچنان در کنارشان قرار دارد و نیز پیامی به جبهه مقاومت به رهبری ایران می دانند که موجب شکست بسیاری از سیاست های منطقه ای امریکا شده است. همانگونه که سی ان ان نیز تاکید کرده است "حمله موشکی امریکا پیامی به ایران بود. ترامپ می خواست بگوید اگر ضروری باشد؛ علیه تهران اقدام نظامی می کند."
 
 
برخی نیز در ایران با توجه به در پیش بودن انتخابات ریاست جمهوری در این کشور به گونه ای در صدد القای این نکته اند که این حمله دارنده پیامی روشن به جامعه ایران است مبنی بر اینکه در انتخاب آینده خود دقت کنند. این جریان اصرار دارند که با توجه به خصوصیات خاص دونالد ترامپ، رئیس جمهور امریکا در تندخویی و عصبی بودن، عجول در تصمیمات بدون در نظر گرفتن هزینه ها و غیر قابل پیش بینی بودن و در یک کلام، دیوانه نشان دادن وی به نوعی هراس از یک جنگ را جامعه حاکم گردانند که برای پرهیز از آن باید به زعم آنان مدیریتی عاقل زعامت حوزه اجرایی کشور را دست بگیرد.
 
 
تردیدی نیست هنوز در ایران جریاناتی هستند، هرچند قلیل، که نسبت به امریکا همدلی هایی دارند و یا به نوعی مقهور توانمندی های نظامی و سیاسی و اقتصادی این کشور هستند. این جریان خواسته یا ناخواسته خود را ناتوان در برابر شیطان دانسته و از پیش بازنده اند و صلاح را در تقابل با شیطان نمی دانند بلکه صلاح را در تسلیم، البته با توجیه "مدارا با شیطان" می دانند. جریانی نیز قصور در خدمت، دستانشان را تهی ساخته است بر آن سرند که این تهی دستی را با القائ وحشت از جنگ غنی سازند بر این اساس حمله امریکا به سوریه را مغتنم شمرده و حضور رقبا را خطری بزرگ برای امنیت کشور قلمداد می کنند!
 
 
سوال: آیا حمله موشکی امریکا به ایران می تواند تاثیری بر انتخابات ریاست جمهوری ایران بگذارد؟
 
 
واقعیت آن است که ایالات متحده در سیاست های منطقه ای و بین الملی اش با چالش های جدی روبرو است و با توجه به هزینه هایی که در دوجنگ افغانستان و عراق متحمل شده است(بیش از سه هزار میلیارد دلار) این کشور ضمن اینکه وارد رکود شده و اکنون بزرگترین دولت بدهکار جهان است(با 20 هزار میلیارد دلار)، نوعی نفرت عمومی از امریکا در منطقه را نیز برای خود خریداری کرده است. این نفرت عمومی همیشه در منطقه به دلیل حمایت از رژیم صهیونیستی وجود داشته است که با اشغال این دو کشور اسلامی شدت یافته است. به همین دلیل امریکا توانایی ورود به یک جنگ دیگر را ندارد؛ خصوصا که کرانه این جنگ نیز ناپیدا است. زیرا جمهوری اسلامی عراق و افغانستان نیست. بنابر این می توان گفت که امریکا بیش از آن که در پی ورود به جنگی جدید در جهان باشد، بیشتر به دنبال تمهید زمینه های سازشی است که به نوعی در آن منافع خود را تامین کند. بر همین اساس است که نمایندگان امریکا با دولت سوریه دیدار و از آن درخواست می کنند که نیروهای حزب الله را از سوریه بیرون کند و در عوض امریکا هم امتیازاتی را به دولت سوریه خواهد داد. زیرا حضور حزب الله در سوریه به معنی گشوده شدن جبهه ای جدید در جولان سوریه علیه اسرائیل به شمار می رود. همچنین امریکا از روسیه درخواست کرده تا از ائتلاف با ایران فاصله بگیرد و در عوض امریکا امتیازاتی را برای این کشور قائل خواهد شد. حتی حاضر است که حضور بی مانع روسیه در سوریه را بپذیرد. زیرا حضور ایران در بحران سوریه ضمن اینکه تهدیدی برای اسرائیل محسوب می شود به نوعی موجب افزایش قدرت منطقه ای ایران نیز شده است و از این مسئله امریکا واسرائیل و همپیمانان منطقه ای شان احساس خطر می کنند. حتی لشکر کشی دریایی امریکا به سمت کره شمالی نیز در این چارچوب قابل تحلیل است. ترامپ از یک سو کره شمالی را تهدید به حمله نظامی کرده است و از سوی دیگر از چین درخواست وساطت می کند که شما کره را مدیریت کن و من هم امتیازاتی را در حوزه های اقتصادی برای چین در نظر می گیرم. از این روی است که کارشناسان معتقدند که امریکا در تلاش است تا با کمترین هزینه، زمینه های سازش را در پرونده های منطقه ای و بین المللی فراهم سازد.
 
اساسا حمله امریکا نتایج معکوسی را برای این کشور به دنبال دارد. افکار عمومی منطقه نسبت به امریکا و اسرائیل حساسیت بالایی دارند. به عبارت دیگر واقعیت منطقه ضدیت با امریکا و ضدیت با اسرائیل است و این واقعیت دارای یک پایگاه اجتماعی در منطقه است. بر همین اساس است وقتی نظام سیاسی مصر در زمان مبارک تضعیف می شود مردم به سفارت امریکا و اسرائیل و عربستان (به دلیل همکاری با امریکا و اسرائیل) حمله می کنند. یا در لیبی با آنکه دولت قذافی با کمک امریکا سقوط کرد مردم لیبی به محض سقوط نظام به سفارت امریکا حمله کردند و سفیر امریکا و دو کارمند این کشور را کشتند. حمله مردم به سفارت عربستان در مصر و لیبی به دلیل آن است که طرفداران امریکا و اسرائیل در نزد مردم اساسا پایگاهی ندارند و تا زمانی که امریکا از اسرائیل حمایت می کند مردم منطقه آن را و طرفدارانش را دشمن می دانند.
 
 
این موضوع در مورد ایران نیز با شدت بیشتری صدق می کند. در حافظه تاریخی ملت ایران از امریکا نه تنها خاطره خوبی وجود ندارد بلکه انباشتی از پلیدی ها و نامردمی ها و جنایات امریکا در حق ملت ایران وجود دارد. حمایت از رژیم پهلوی علیرغم همه جنایاتش علیه ملت ایران، کودتا سال 1332 و تلاش برای کودتا بعد از انقلاب اسلامی، حمایت از صدام حسین در جنگ 8 ساله در ابعاد سیاسی، اطلاعاتی، تسلیحاتی و حتی ورود نظامی در کنار صدام در ماجرای شبه جزیره فاو و زدن هواپیمای مسافربری ایران در آب های خلیج فارس و اعمال تحریم های اقتصادی و بسیاری دیگر از اقدامات ضد ایرانی، کلکسیونی از دشمنی های امریکا علیه ایران است. اسرائیل نیز در همه این سالها در کنار امریکا علیه ملت ایران قرار داشته است. 
 
بر همین اساس است که وقتی صحبت از امریکا و تهدیداتش می شود؛ مردم ایران یکپارچه علیه امریکا موضع می گیرند.
 
 
تردیدی نیست که سکانداران امنیت این کشور تهی دستان قاصر در خدمت نیستند، هر چند که نمایشی از این سکانداری امنیت در ایران را اجرا می کنند و امید وارند بتوانند ملت را وا دارند که از این عینکی که اینان اصرار دارند بر چشم ملت نهند، مسائل را بنگرند. حال آنکه ایرانی امروز متاثر از تراکم داده های تاریخی ، هوشمندتر از کسانی هستند که با فریبا سخنی می کوشند هوشمندی ملت را به سُخره گیرند. بی تردید ملت ایران تحولات منطقه و البته بین الملل را با حساسیت ویژه دنبال می کنند اما این بدین معنی نیست که متاثر از آن تحولات، از آنچه که تضمین کننده امنیت و منافع ملی و اسلامی ایران است، فاصله بگیرند که "وَأَعِدُّوا لَهُمْ مَا اسْتَطَعْتُمْ مِنْ قُوَّةٍ وَمِنْ رِبَاطِ الْخَیْلِ تُرْهِبُونَ بِهِ عَدُوَّ اللَّهِ وَعَدُوَّکُمْ وَآخَرِینَ مِنْ دُونِهِمْ لَا تَعْلَمُونَهُمُ اللَّهُ یَعْلَمُهُمْ ۚ وَمَا تُنْفِقُوا مِنْ شَیْءٍ فِی سَبِیلِ اللَّهِ یُوَفَّ إِلَیْکُمْ وَأَنْتُمْ لَا تُظْلَمُونَ".