انتقال تروریست از سوریه به آذربایجان توسط اردوغان!!

اوکراین نیز در چارچوب این جنگ آمادگی خود را برای کمک به آذربایجان اعلام کرده و مناقشه از سطح منطقه فراتر رفته است.
بر همین اساس اخباری درباره اعلام آمادگی گروه های چپ گرای کرد کنگره خلق کردستان اعم از حزب کارگران کردستان ترکیه (PKK) و یگان مدافع خلق کردهای سوریه(YPG) در این دنبرد منتشر شده است. اما این گروهها چرا باید به ارمنستان بروند؟

دلایلی که برخی طرفداران این قضیه به آن اتکا میکنند، از این قرار است: ابتدا اینکه یک درصد کردهای جهان در ارمنستان و نخجوان زندگی می‌کنند و در نبردهایی که بر سر قره باغ رخ داده، کردها نیز قربانی شده و در قامت نیروهای ارمنستان بیشتر خود را نشان داده اند. مورد دوم تامین نیازمندیهای نظامی گروههای کرد از طریق ارمنستان است. سومین مورد نیز حضور ترکیه و مسلحین سوری در این نبرد است که با کردها سر جنگ دارند.
پرسش اینجاست که کردها از چه مسیری میتوانند به ارمنستان برسند؟

بشار اسد رییس جمهور سوریه که دل خوشی از اقدامات ترکیه و مسلحین سوری در کشورش ندارد اقدامات ترکیه و مزدورانش در جنگ علیه ارمنی ها را محکوم کرده است. از سوی دیگر با دادن امتیازاتی به کردها سعی کرده‌اند آنها را در سوریه به سوی خود بکشانند. حال که یک جنگ نیابتی دیگر سر بر آورده است حضور کردها در نبردهای کوهستانی می‌تواند بسیار موثر باشد و وزنه تحولات را به سمت ارمنستان سنگین تر کند.
پیش از آغاز حمله و یک هفته مانده به شروع جنگ سپتامبر قره باغ، رسانه های ترکیه و آذربایجان در سناریوهایی پیش دستانه به نقش ایران برای امکان عبور کردها به سمت ارمنستان پرداخته بودند و تلاش می‌کردند جمهوری اسلامی ایران را از عبور این نیروها بر حذر دارند.
البته تا زمانی که روسها یک طرف معادله باشند نیازی به همکاری ایران با کردها نیست و آنها می‌توانند با هواپیماهای روسی خود را به ارمنستان و خطوط نبرد در قره باغ برسانند.

از طرف دیگر ارمنی‌های ساکن دیگر کشورها نیز با اعلام آمادگی خود برای مشارکت و کمک مالی حاضرند برای تغییر معادله از هیچ کوششی فرو گذار نکنند و از هم اکنون زنگ خطر برای آذربایجان به صدا در آمده است.
ارمنیهای ساکن گرجستان، لبنان، روسیه، آمریکا و فرانسه پیش از این ثابت کرده اند که هر کمکی برای بقای خود میکنند.
تماسهای سرگئی لاوروف وزیر خارجه ارمنی تبار فدراسیون روسیه در همین چارچوب صورت می‌گیرد.

همچنین حضور جمعیت ۱۵ میلیونی آذریها در خاک ایران و مرزهای جنوبی ارمنستان و هیاهویی که برای به صحنه کشاندن آنها و فشار سیاسی، اقتصادی به ارمنستان شنیده می‌شود حاکی از آن است که یه یک برخورد بزرگ در حال وقوع است. هر چند جمهوری اسلامی ایران تنها به حمایت سیاسی از آذربایجان پرداخته و در نبردی که نفعی برای ایران ندارد شرکت نمی‌کند اما همین تفکر مرزهای شمال غرب را به چالش می‌کشد.
از طرفی الهام علیف نیز خود را حاکم اسلامی معرفی می‌کند و خواستار حمایت حداکثری تمام مسلمانان از خود و اقدامات دولتش است. از سوی دیگر نیکول پاشینیان نیز این نبرد را مقدس و برخوردی تمدنی برمیشمارد.
همین گزینه‌ها در کنار لجاجت ترکیه و اصرار بر ادامه جنگ می‌تواند یک جنگ نیابتی دیگر، اما این بار در کنار شاهراه های ارتباطی و انرژی اوراسیا بر پا کند.