بحرین و دم خروس آمریکایی ها !
امریکایی ها تعریف متفاوتی از واژه های سیاسی و حقوق بشر دارند و براساس منافع خود نیز مصداق های آن را تعیین می کنند و از سویی نگاه انان به وضعیت ازادی های مذهبی در جهان یک نگاه نسبی است نه مطلق.رویکرد و نگاهها در کشورهای مختلف براساس منافعی که در ان دنبال می شود بسیار متفاوت است. اما هنوز یک پرسش باقی مانده است و آن اینکه چرا تیلرسون با وجود تمامی دوگانگی و نسبی گری سیاست های حقوق بشری آمریکا به چنین انتقادی دست می زند .
تیلرسون وزیرخارجه امریکا به تازگی از وضعیت حقوق بشر و آزادی های مذهبی در بحرین و نیز نقض حقوق شیعیان انتقاد کرده است. اما چرا نباید سخنان تیلرسون را نباید زیاد جدی گرفت ؟
پرسشی که پاسخ به آن را باید در ذات سیاستهای نسبی امریکا نسبت به منطقه و جهان یافت. چگونه می توان هم از دولت بحرین انتقاد کرد و هم دولت ال خلیفه را مورد بی نظیرترین حمایت های سیاسی قرار داد.
در حالی که سیاستهای دوگانه واشنگتن بهترین مشوق برای دولت ال خلیفه در ادامه سرکوب مخالفان و نیز نقض آزادی های اجتماعی و مذهبی در این کشور است.
مهمترین مسابقات جهانی فرمول یک با وچود تمامی ناآرامی ها در این کشور همچنان با حمایت آمریکایی برگزار می شود تا تصویری دموکراتیک و آرام از فضای سیاسی در جامعه جهانی ارائه شود.
استقرار پایگاههای امریکایی در بحرین هم ، مانعی برای دیدن واقعیت های تلخ و غیرانسانی در کشوری است که از سوی اقلیتی نا آگاه و بی سواد سیاسی مدیریت می شود.
از اینرو بیشتر سخنان تیلرسون را باید شبیه یک لطیفه سیاسی دانست که هیچ همخوانی و هماهنگی با واقعیت سیاسی در بحرین ندارد .
شگفت انگیز تر اینکه دولت بحرین در برابر این انتقادات ، امریکایی ها را به نداشتن باور واقعی در برابر رویدادهای سیاسی بحرین متهم کرده است ؟
امریکایی ها تعریف متفاوتی از واژه های سیاسی و حقوق بشر دارند و براساس منافع خود نیز مصداق های آن را تعیین می کنند و از سویی نگاه انان به وضعیت ازادی های مذهبی در جهان یک نگاه نسبی است نه مطلق.
اجرای سیاست های حقوق بشری امریکایی ها نیز براساس تعریف منافع انان متفاوت است . در سوریه از یک گروه تروریستی با نام اعتراض های مردمی یاد می کنند و در بحرین ، دولت آل خلیفه را برای سرکوب یک انقلاب واقعی مورد حمایت قرار می دهند .
رویکرد و نگاهها در کشورهای مختلف براساس منافعی که در ان دنبال می شود بسیار متفاوت است. اما هنوز یک پرسش باقی مانده است و آن اینکه چرا تیلرسون با وجود تمامی دوگانگی و نسبی گری سیاست های حقوق بشری آمریکا به چنین انتقادی دست می زند که هم ممکن است هم پیمان عربی انان را آزرده خاطر کند و هم به نگرانی سعودی ها منجر شود و تمامی اینها یعنی از دست دادن بخشی از منافع در شبه جزیره عربی .
آیا امریکا به دنبال آغاز یک فرایند تغییر در منطقه با رویکرد جدید است یا اساسا تغییر در نوع نگاه به یک سیاست ثابت تبدیل شده است و یا اینکه سیاستهای پیشین ، هزینه های زیادی برای آنان در برداشته است.
پاسخ هرچه باشد ، ارتباطی به تغییر نگاه اصولی و باور به اصلاح وضعیت حقوق بشر در منطقه و جهان ندارد؟
امریکا به شدت تحت فشار افکار جامعه امریکایی و نیز سازمان های مستقل حقوق بشری در داخل و نیز جامعه جهانی قرار دارد. درست است که امریکا از وحشی گری ال خلیفه حمایت می کند اما این حمایت نباید به ژست ظاهری واشنگتن آسیب برساند و دست کم افکار عمومی داخل را بی اعتماد کند. و دیگر اینکه امریکایی ها تلاش می کنند تا با چنین حربه ای ، شتاب انقلاب مردم بحرین را کم کنند و با چنین فشارهای ساختگی بر دولت بحرین یکسری فضای باز سیاسی البته همسو با منافع انان و با مدیریت و کنترل دولت ایجاد کنند. بنابراین این سخنان تیلرسون تنها یک سخنرانی ساده سیاسی نیست بلکه انگیزه ها و فشارهای پشت پرده را می توان در آن جستجو کرد.