معادلهای که اسرائیل نباید نادیده بگیرد/حزب الله در برابر طمعورزی تلآویو ساکت نمیماند
اسرائیل به دنبال این است که لبنان را از بهرهبرداری و استفاده از دو ثروت استراتژیک خود یعنی «آب و نفت» محروم کند، این دو ثروتی که اگر دولت لبنان بتواند به نحو احسن از آن استفاده کند، به منبعی غنی تبدیل شده و به تقویت بنیه اقتصادی و مالی کشوری منجر خواهد شد که با بدهیهای هنگفتی دست و پنجه نرم میکند.
یک تحلیلگر لبنانی تاکید کرد هدف اسرائیل، این است که لبنان را از بهرهبرداری و استفاده از دو ثروت استراتژیک خود یعنی «آب و نفت» محروم کند، این دو ثروتی که اگر دولت لبنان بتواند به نحو احسن از آن استفاده کند، به منبعی غنی تبدیل شده و به تقویت بنیه اقتصادی و مالی کشوری منجر خواهد شد.
به گزارش سایت بیداری اسلامی ، «صمیح صعب» روزنامهنگار و تحلیلگر مسائل عربی و بین المللی در لبنان در تحلیلی نوشت : در آستانه دستیابی لبنان به منابع نفتی، اسرائیل بیکار نشسته و دست به تحرک زده است به طوری که آویگدور لیبرمن وزیر جنگ رژیم صهیونیستی اقدام لبنان برای بهرهبرداری از میادین نفت و گاز میدان شماره 9 را برای رژیم خود، تحریک آمیز توصیف کردو مدعی شد این میادین، متعلق به اسرائیل و مالکیت آن از آن این رژیم است. این سخن تهدیدآمیز یک هدف بیشتر را دنبال نمیکند و آن وادار کردن شرکتهایی که دولت لبنان برای کاوش و حفاری در آبهای منطقهای لبنان با آنها توافق کرده است، به خودداری از انجام اقدامات عملی است که میتواند لبنان را به عصر و دوران نفتی منتقل کند.
تهدیدهای اسرائیل علیه لبنان برای اینکه از ثروتهای نفتیاش بهره برداری نکند، تازگی ندارد، همه میدانند که اسرائیل طی دوران اشغال نوار مرزی در جنوب لبنان به سرقت آب رودخانه لیطانی دست میزد و سران اسرائیل بارها لبنان را تهدید کردند در صورت بهرهبرداری و استفاده از ثروتهای آبیاش مورد حمله قرار خواهند داد به ویژه رودخانههایی که در فلسطین اشغالی سرازیر میشود، در سال 1965 میلادی، جنگندههای اسرائیل به منابع آبی الحاصبانی و الوزانی حمله کردند تا از اجرای پروژه آبی که اتحادیه عرب در سال 1964 تصویب کرده بود، جلوگیری کنند، پس از آن هم تهدیدهای اسرائیل علیه لبنان ادامه یافت و این رژیم به دولتهای لبنان درباره پیامدهای بهره برداری از ثروت آبی در جنوب این کشور هشدار دادند، تا امروز اسرائیل همچنان با قرار دادن پمپاژهایی در رودخانه الوزانی به سرقت آب آن دست میزند بدون اینکه کمترین ارزشی برای قوانین بین المللی قائل شود.
اسرائیل به دنبال این است که لبنان را از بهرهبرداری و استفاده از دو ثروت استراتژیک خود یعنی «آب و نفت» محروم کند، این دو ثروتی که اگر دولت لبنان بتواند به نحو احسن از آن استفاده کند، به منبعی غنی تبدیل شده و به تقویت بنیه اقتصادی و مالی کشوری منجر خواهد شد که با بدهیهای هنگفتی دست و پنجه نرم میکند، دو ثروتی که فرصتهای شغلی فراوانی برای لبنانیها فراهم خواهد کرد و موج مهاجرت به خارج را متوقف خواهد کرد و در نتیجه تغییر بزرگی بر وضعیت کلی اقتصاد این کشور ایجاد خواهد کرد.
وقتی شیوه برخورد و تعامل اسرائیل با ثروت آبی لبنان اینگونه باشد، برخورد با ثروت نفتی لبنان هم متفاوت از این نوع رفتار نخواهد بود و اسرائیل همانطور که از ثروت آبی لبنان سوء استفاده کرده از ثروت نفتی آن هم سوء استفاده خواهد کرد، به ویژه اینکه مقادیر گازی کشف شده در میادینی که اسرائیل در مقابل سواحل فلسطین اشغالی از آن بهرهبرداری میکند، مقادیری را که انتظار دارد، در این میادین وجود ندارد و به همین سبب اسرائیل بر جبران این مسئله از طریق سرقت گاز از مقابل سواحل لبنان اصرار دارد.
اسرائیل به همان شیوه تهدیدها و خطوط قرمزی که در برابر دولتهای لبنان برای اجرای پروژههایش در رودخانههای جنوب لبنان ترسیم میکرد، امروز به همان شیوه در پرونده نفتی متوسل شده است، ولی ضرورتا معنایش این نیست که اسرائیل این بار در تحمیل شروط خود برای اینکه آنچه را میخواهد در سیطره و کنترل خود داشته باشد، موفق شود، چرا که لبنان امروز دررویارویی با تلاشهای اسرائیل برای مانع تراشی در برابر گامهای عملی لبنان برای بهرهبردازی و استخراج گاز یکپارچه و متحد است.
در حالی که دولت لبنان به تدابیر و اقدامات برای امضای توافقات آغاز عملیات کاوش با کنسرسیومی متشکل از توتال فرانسه و شرکتهای ایتالیایی و روسی ادامه میدهد، میشل عون رئیس جمهور لبنان تاکید کرده است سخنان
لیبرمن(وزیر جنگ رژیم صهیونیستی) درباره میدان شماره 9 تهدیدی علیه لبنان و حق آن در اعمال حاکمیت بر آبهای منطقهای آن است، همچنانکه سعدالحریری نخست وزیر لبنان هم تاکید کرده است که لبنان این سخنان اسرائیلی را با طرفهای ذیربط بین المللی پیگیری خواهد کرد تا بر حق مشروع خود در استفاده از آبهای منطقهای خود تاکید کند.
آنچه گفته شد مربوط به سیاست است، اما معادلهای که اسرائیل باید آن را مورد توجه دهد، معادلهای است که مقاومت تحمیل میکند و سخنانی است که سید حسن نصرالله دبیرکل حزب الله بارها بیان کرده است مبنی بر اینکه مقاومت در صورتی که اسرائیل بخواهد لبنان را از بهره برداری از میادین گازی خود در دریای مدیترانه منع کند، هرگز ساکت نخواهند نشست و هرگونه تلاش اسرائیل در این زمینه با واکنش و اقدام مقابله به مثل مقاومت روبرو خواهد شد.
اسرائیل این نکته را درک میکند که عبور از حد و مرز خود و بی اعتنایی به قدرت بازدارندگی حزب الله، برای این رژیم هزینه دارد و اوضاع را به پایانی که نمیتوان پیش بینی کرد، سوق میدهد و ممکن است احساس ناتوانی اسرائیل در انجام اقدامات عملی برای مختل و تعطیل کردن عملیات کاوش میادین گازی در مقابل سواحل لبنان سبب وادار کردن مقامات اسرائیلی در روزهای گذشته به تشدید تهدیدهای خود علیه لبنان و افزایش اظهارنظرهای آنها مبنی بر اینکه حزب الله کارخانههای ساخت موشک در جنوب لبنان احداث میکند و هشدار به لبنانیها درباره عواقب چنین اقدامی باشد.
در صورتی که اسرائیل این تهدیدهای خود را عملی کند، مبالغه نیست اگر گفته شود که این رژیم با این اقدام آتش جنگی را شعله ور خواهد کرد که شرارههای آن تمام منطقه را در بر خواهد گرفت و چه بسا سخنان مقامات اسرائیلی مبنی بر اینکه در صورت وقوع جنگ سوم با لبنان، باران موشکها بر اسرائیل فرود خواهد آمد با این هدف مطرح شود که هزینههای سنگینی را که اسرائیلیها پرداخت خواهند کرد، یادآوری شود و درنتیجه برای اتخاذ مواضعی با تنش کمتر مقدمه چینی کند و معادله موازنه رعب که از سال 2006 وضع شده بزرگترین ضمانت برای لبنان است و اینکه اسرائیل را وادار کند پیش از دست زدن به هر اقدامی برای شعله ور کردن آتش جنگ هزاران بار به عواقب ناگوار آن بیندیشد.
بر اساس گزارش المیادین، در پایان این تحلیل تصریح شده است : ترس و نگرانی اسرائیل از اینکه لبنان بتواند از نفت خود بهره برداری کند، تنها به خاطر تمایل این رژیم برای سرقت ثروتهای طبیعی لبنان نیست همانطور که درباره آبهای لبنان انجام میدهد، بلکه بخش بزرگی از ترس و نگرانی اسرائیل ناشی از این است که نفت میتواند تحول و تغییر استراتژیک در اقتصاد لبنان به وجود آورده و لبنان را به یک کشوری با رشد اقتصادی و ثبات اجتماعی و سیاسی تبدیل کند و اسرائیل هرگز چنین وضعیتی را دوست ندارد.