کنگره جهانی بزرگداشت سرداران شهید مقاومت برگزار شد

کنگره جهانی بزرگداشت سرداران شهید مقاومت با عنوان «فرزند امام» در نکوداشت علامه شهید «سید عارف حسین حسینی» عصر دیروز پنجشنبه در فرهنگسرای اندیشه برگزار شد.به گزارش بیداری اسلامی، کنگره جهانی بزرگداشت سرداران شهید مقاومت با عنوان «فرزند امام» در نکوداشت علامه شهید «سید عارف حسین حسینی» عصر روز پنجشنبه ۱۸ مرداد در فرهنگسرای اندیشه برگزار شد. در این همایش که از سوی  ستاد مردمی بزرگداشت سرداران شهید جهان اسلام و با مشارکت کنگره سرداران شهید مقاومت و موسسه العارف برگزار می شود، مهدی چمران، خانواده شهید حسینی و جمعی از دوستان و همرزمان وی حضور داشتند.   این مراسم با تلاوت آیاتی از قرآن، سرود جمهوری اسلامی و پخش کلیپی از زندگی نامه شهید عارف حسینی آغاز شد و سپس "سید ظهیر نقوی" از شاگردان این شهید بزرگوار و رئیس شبکه ولایت در آمریکا، به ایراد سخنرانی پرداخت. وی گفت: چه  افتخار بزرگی  برای  ما پاکستانی‌ها  است که نعمتی به نام سید عارف حسینی داشتیم؛ وی مرد خدا بود و  در عمر کوتاه ۳۷ ساله خود تأثیر زیادی در جامعه پاکستان گذاشتند، مردم را مانند مغناطیس جذب می‌کرد و بگونه ای در دل‌های جوانان پاکستانی چه  شیعه و سنی نفوذ کرده بود که به او خمینی پاکستان می‌گفتند. وی ادامه داد: در تمام دنیا وقتی لباس روحانی دیده می شود، تفکرات انقلاب اسلامی و امام خمینی(ره) به ذهن خطور می کند، به عبارتی وقتی صحبت از اسلام حقیقی می شود، حتی در کشورهای دشمن از جمله آمریکا، تصویری از امام به ذهن مردم  می آید.   نقوی افزود: علامه حسینی نیروهای پراکنده انقلابی و جوانان را دور هم جمع کرد و خط مقدم انقلابی و اسلام راستین و واقعی را نشان داد؛ ایشان معلم حقیقی تعلیمات حضرت امام خمینی (ره) بود و هر کجا می رفت همه مریدش می شدند، به همین دلیل بود که دشمن در پی ترور وی برآمد.   رئیس شبکه ولایت بیان داشت:شهادت افتخار مردان الهی است، دشمنان فکر می کردند که یک حسینی در پاکستان است و ترور شد و با حذف او می توانند مانع گسترش انقلاب اسلامی شوند، اما امروز بعد از گذشت سی سال از ترور شهادت وی، می بینیم این شهید بزرگ بگونه ای کار کرده است که  امروز در هر جای دنیا یک گروه پاکستانی فعالیت مذهبی می کند، تأثیر این شهید بزرگوار و نتیجه زحمات و خون اوست. سید ظهیر نقوی در پایان دعا کرد که بتوانیم صدها حسینی مثل عارف حسینی، این عارف بزرگوار پیدا کنیم و افکار و اندیشه‌های ایشان را تا ظهور امام زمان زنده نگاه داریم.           مهدی چمران عضو سابق شورای شهر تهران در مراسم بزرگداشت سید عارف حسین حسینی  گفت: امام خمینی (ره) یک نهضت بزرگ اسلامی را آغاز و حکومت اسلامی را شکل داد که در طول تاریخ وجود نداشت. وی ادامه داد : نهضت امام در کشورهای مختلف پیروانی داشت و دشمنان به دنبال این بودند تا پیروان امام در دیگر کشور ها که دستان امام بودند را قطع کنند تا به انقلاب اسلامی ضربه بزنند. ربودن امام موسی صدر و ترور شهید عارف حسین حسینی از این جمله اقدامات بود. چمران گفت: خانواده های معظم شهدا و شهدا چیزی از ما نمی خواهند، اما برگزاری چنین مراسمی برای جامعه ما ضروری است. وی افزود: راه امام حسین (ع) موجب شکل گیری انقلاب اسلامی شد و امروز هم اگر ما می خواهیم موفق باشیم باید راه امام حسین (ع) را ادامه دهیم. به همین دلیل دشمنان می خواهند شهادت را از ما بگیرند. هجمه های فرهنگی و جنگ رسانه ای هم به همین دلیل است.                               سید عارف حسین حسینی که بود؟     نسب: شاه شرف بوعلى و حسین الاصغر، فرزند امام سجاد (ع) تاریخ تولد: ۱۳۲۵ش زادگاه: روستای پیوار از توابع پاراچنار محل زندگی: پاکستان، ایران، عراق تاریخ وفات: ۱۴ مرداد ۱۳۶۷ش محل دفن: پاراچنار استادان: امام خمینی • مدرس افغانی • مکارم شیرازی • وحید خراسانی •تبریزی • حرم‌پناهی • سیدکاظم حائری • مرتضی مطهری سایر: تدریس در حوزه و دانشگاه سیاسی: نماینده امام خمینی در پاکستان • عضویت در نهضت جعفریه اجتماعی: تأسیس مراکز فرهنگى مانند مدرسه دارالمعارف الاسلامیه • جامعه اهل‌البیت • انوارالمدارس • شفاخانه علمدار در پاراچنار • درمانگاه در کراچی. مزار شهید عارف حسینی در روستای پیوار، از توابع « پاراچنار » مزار شهید عارف حسینی در پاراچنار پاکستان سید عارف حسین حسینی(۱۳۲۵-۱۳۶۷ش) از روحانیان شیعه پاکستان و رهبر نهضت جعفریه بود. وی در نجف و قم دروس معارف اهل بیت(ع) را آموخت. در نجف از شاگردان امام خمینی بود. در پاکستان علاوه بر نیازهای فرهنگی، عبادی و مذهبی مردم، به نیازهای بهداشتی و اقتصادی مردم نیز رسیدگی می‌کرد. حسینی در ۱۴ مرداد ۱۳۶۷ ش. در مدرسه دارالمعارف الاسلامیه پیشاور، از سوی افراد ناشناس، هدف گلوله قرار گرفت و به شهادت رسید.   نسب و زادگاه عارف حسین، فرزند سید فضل حسین، در ۴ آذر ۱۳۲۵ش برابر با ۲۵ نوامبر ۱۹۴۶م و ۱ محرم ۱۳۶۶ق در روستای پیوار، از توابع شهرستان پاراچنار، در پاکستان، در خانواده‌ای مذهبی و روحانی از سادات پاکستان به دنیا آمد. زادگاه او در نوار مرزی پاکستان و افغانستان قرار گرفته است که در آن سه قبیله غندی خیل، علی‌زئی و دویرزئی زندگی می‌کنند. حسینی از قبیله پشتون دویرزئی بود. سلسله‌نسب او به شاه شرف بوعلی قلندر بن سید فخر ولی می‌رسد که در کرمان مدفون است. چون نسب ایشان را به حسین الاصغر، فرزند امام سجاد(ع)، منتهی می‌دانند، خاندان وی به حسینی معروف است. اجداد او که بسیاری از آنان روحانی و مبلّغ بودند برای نشر معارف اسلامی و اهل بیت(ع) در منطقه پیوار و نواحی آن فعالیت داشتند.   حسینی دوران کودکی را در زادگاه خود سپری کرد و قرآن کریم و تعالیم ابتدایی دینی را نزد پدرش، که روحانی بود، فراگرفت. سپس به مدرسه رفت و بعد از اتمام دوره دبستان و راهنمایی، راهی دبیرستانی در پاراچنار گردید. در ۱۳۴۳ش دیپلم گرفت و پس از آن به مدرسه جعفریه پاراچنار رفت و فراگیری دروس دینی را نزد حاجی غلام جعفر لقمان‌خیل آغاز کرد و در مدت کوتاهی ادبیات عرب را فراگرفت. زبان مادری او پشتو بود. علاوه بر آن، وی به فارسی و عربی و اردو نیز تسلط داشت. در نجف حسینی در ۱۳۴۶ش برای ادامه تحصیل به نجف رفت و علاوه بر تکمیل دانش ادب عربی نزد مدرس افغانی، استاد معروف ادبیات عرب در حوزه نجف و سپس قم، دروس سطح مقدماتی و عالی فقه و اصول را نزد استادان مختلف آموخت. آشنایی با امام خمینی وی توسط سید اسدالله مدنی با امام خمینی آشنا شد و در حلقه درس ایشان شرکت کرد. در ۱۳۵۲ش، او را به جرم شرکت در فعالیت‌های انقلابی، دستگیر و زندانی و پس از مدتی از نجف اخراج کردند. بازگشت به زادگاه و ازدواج وی به زادگاه خود بازگشت و ده ماه در پاراچنار به تبلیغ دین پرداخت. در همین زمان ازدواج کرد. ادامه تحصیلات در قم در ۱۳۵۳ش دوباره تصمیم گرفت برای ادامه تحصیل به نجف برود، اما دولت عراق به وی روادید نداد؛ از این‌رو، در همان سال راهی قم گردید و نزد اساتید این حوزه، مانند مکارم شیرازی، وحید خراسانی، تبریزی، حرم پناهی و سید کاظم حائری، اصول، فقه و تفسیر آموخت. همچنین از درس فلسفه مرتضی مطهری بهره برد. اخراج از ایران او هنگام تحصیل در قم در تظاهرات برضد حکومت پهلوی شرکت می‌کرد و به همین سبب بازداشت شد. چون وی از امضای تعهدنامه، مبنی بر شرکت نکردن در تظاهرات، سخنرانی‌ها و ارتباط با انقلابیون، خودداری کرد، در اواخر دی ۱۳۵۷، مجبور به ترک ایران شد و به پاکستان بازگشت. بازگشت به وطن وی از ۱۳۵۷ش تا اواخر ۱۳۶۳ش در مدرسه جعفریه پاراچنار به تدریس پرداخت. حسینی از مدرسه جعفریه پاراچنار در شبهای جمعه به دانشگاه پیشاور می‌رفت و اخلاق اسلامی تدریس می‌کرد. عضویت در نهضت جعفریه با ایجاد نهضت جعفریه در ۱۳۵۸ش، وی به آن پیوست. مفتی جعفر حسین، رهبر و بنیان‌گذار نهضت جعفریه، حسینی را به عضویت شورای عالی سازمان در آورد. توانایی او در مدیریت کارهای جمعی موجب شد تا پس از درگذشت مفتی جعفر حسین در شهریور ۱۳۶۲، شورای عالی نهضت جعفریه در بَکر/ بهَکر، به اتفاق آرا، او را به رهبری شیعیان و ریاست نهضت برگزیند. نماینده امام خمینی در پاکستانقسمت‌هایی از پیام امام خمینی به مناسبت شهادت عارف حسینی: پیام‌ها و تلگرافات تبریک و تسلیت شما در رابطه با شهادت جناب حجت الاسلام آقای سیدعارف حسین الحسینی این یار وفادار اسلام و مدافع محرومان و مستضعفان و این فرزند راستین سید و سالار شهیدان، حضرت ابی عبدالله الحسین - علیه‌السلام - واصل گردید. دردآشنایان جوامع اسلامی، همانان که با محرومان و پابرهنگان میثاق خون بسته‌اند، باید توجه کنند که در آغاز راه مبارزه‌اند و برای شکستن سدهای استعمار و استثمار و رسیدن به اسلام ناب محمدی راه طولانی در پیش دارند. و برای امثال علامه عارف حسین حسینی بشارتی بالاتر از این نبوده است که از محراب عبادت حقْ عروج خونین «ارجِعِی الی رَبِّکِ» را نظاره کند، و جرعه وصل یار را از شهد شهادت بیاشامد، و شاهد وصول هزاران تشنه عدالت به سرچشمه نور گردد. ملت شریف و مسلمان پاکستان، که بحق ملتی انقلابی و وفادار به ارزش‌های اسلامی بوده‌اند و با ما رابطه دیرینه گرم انقلابی، عقیدتی و فرهنگی دارند، باید تفکر این شخصیت شهید را زنده نگه دارند، و نگذارند شیطان زادگان جلوی رشد اسلام ناب محمدی - صلی الله علیه و آله و سلم - را بگیرند.اینجانب فرزند عزیزی را از دست داده ام. خداوند تعالی به همه ما توفیق تحمل مصائب و توان ادامه راه پر فروغ شهیدان را بیشتر از پیش کرامت فرماید؛ و توطئه و مکر ستمگران را به خودشان برگرداند؛ و ملت پرکرامت اسلام را در مسیر جهاد و شهادت ثابت قدم نگه دارد. صحیفه امام ج۲۱، ص۱۱۹ و ۱۲۱.وی نماینده امام خمینی در امور حسبیه و وجوه شرعی در پاکستان بود. اندیشه‌ها و فعالیتها حسینی، جهل و بی‌سوادی را علت اصلی عقب‌ماندگی و انحطاط جامعه اسلامی می‌دانست و برای مبارزه با بی‌سوادی و خرافه‌پرستی، اقدام به تأسیس مراکز فرهنگی (مانند مدرسه و کتابخانه و مسجد) نمود، از جمله مدرسه دارالمعارف الاسلامیه، جامعه اهل‌البیت و انوارالمدارس. وی علاوه بر توجه به نیازهای فرهنگی، عبادی و مذهبی مردم، به نیازهای بهداشتی و اقتصادی آنان نیز توجه داشت؛ لذا در مناطق محروم چند بیمارستان و درمانگاه تأسیس کرد، از جمله شفاخانه علمدار در شهرستان پاراچنار و یک درمانگاه در کراچی. شهادت حسینی در ۱۴ مرداد ۱۳۶۷ش برابر با ۲۱ ذی‌الحجه ۱۴۰۸ق در مدرسه دارالمعارف الاسلامیه پیشاور، از سوی افراد ناشناس، هدف گلوله قرار گرفت و به شهادت رسید. هیئت عالی رتبه‌ای از ایران اسلامی وارد پیشاور شد تا در تشییع جنازه حسینی شرکت جوید. آیت الله جنتی بر پیکر وی نماز خواند و پس از آن جنازهاش را با بالگرد به زادگاهش پاراچنار انتقال دادند. ژنرال ضیاءالحق، رئیس‌جمهور وقت پاکستان، نیز با هیئتی عالی رتبه، در تشییع جنازه او حاضر شد. پیام امام خمینی امام خمینی رحمه الله علیه  ضمن اعزام هیئتی برای شرکت در تشییع جنازه در پیام تسلیت مفصل خطاب به علما و ملت پاکستان، ایشان را فرزند عزیز خود نامیدند.