روز همبستگی با کودکان و نوجوانان فلسطینی

 در هر جامعه ای که تحت اشغال دشمن است همه افراد آن جامعه بنوعی تحت فشار و شکنجه هستند و در این میان زنان و کودکان رنج مضاعفی می برند.   سرزمین فلسطین قریب یک قرن تحت اشغال دو نیروی انگلیسی و صهیونیستی است. کودکان فلسطینی در شرایط اشغال پا به دنیا نهاده اند و از همان آغاز نگاه اشغالگران به آنها یک نگاه حذفی بوده است. زیرا صهیونیست ها با آگاهی از اینکه ماهیت اشغالگرانه اش هرگز از سوی جامعه فلسطینی پذیرفته نخواهد شد، کودکان فلسطین را به عنوان یک رزمنده فلسطینی در آینده به شمار می آورد و حذف این رزمنده آینده را در راستای تداوم موجودیت خود در نظر می گیرد.   بر این اساس حمایت از ملت فلسطین که از آغاز تولد در معرض خشونت ناشی از تبعیض نژادی صهیونیست ها قرار دارند یک تکلیف جهانی است. اما شاید بهترین اعلام همبستگی با کودک فلسطینی اعلام مخالفت با رژیم صهیونیستی در همه ابعاد آن است. از این منظر باید گفت روز قدس نوعی فراخوان جهانی برای نشان دادن مخالفت با اشغال فلسطین و حمایت از ملت فلسطین چه کودک و زن و مرد و پیر و جوان در یک روز خاص است اما در روز همبستگی با کودک فلسطینی حمایت از کودکانی که هر روز در معرض فشارها و حملات آپارتاید صهیونیستی هستند، به عنوان یک رفتار خاص و مبتنی بر حس همدردی جهانی با کودک به عنوان یک مظلوم و نیاز مند مهربانی و محبت  با هدف ایجاد حس همدردی در جهانیان نسبت به رفتارهای خشن رژیم صهیونیستی است. پس از اشغال فلسطین از سوی صهیونیست ها سازمانی در سازمان ملل متحد برای رسیدگی به امور آوارگان فلسطینی در امور بهداشتی و آموزشی به نام آنروا ایجاد شد. این کمک ها البته در مقابل حجم ستمی که به فلسطینیان رفته و می رود بسیار ناچیز است. برخی از کشورها هم خود کمک هایی را به آوارگان فلسطینی تخصیص داده اند.  هرچند برخی از کارشناسان معتقدند هدف عمده ایجاد آنروا و کمک رسانی به آوارگان فلسطینی خرید زمان برای صهیونیست ها و کم رنگ کردن و حذف مطالبه بازگشت به خانه و کاشانه خود در نزد این آوارگان بوده است. کودکان فلسطینی هم در چارچوب این کمک رسانی ها قرار دارند. متاسفانه اخیرا دولت امریکا که بزرگترین و مهمترین حامی رژیم صهیونیستی است اقدام به قطع کمک های خود به آنروا کرده و  کشورهای دیگر را هم تهدید کرده تا کمک های خود را به فلسطین قطع کنند.  این اقدام می تواند شرایط زندگی فلسطینیان را به شدت تغییر دهد و در این میان کودکان فلسطینی بیشترین آسیب ها را خواهند دید.    سیاست رژیم صهیونیستی در باره فلسطینیان یک سیاست سرکوبگرانه بوده است. صهیونیست ها تلاش دارند جغرافیای فلسطین را از فلسطینیان پاکسازی کنند . بر این اساس هم در حوزه قانونگذاری و هم در حوزه اجرایی شرایط زندگی فلسطینیان را هر روز سخت تر ساخته اند. بر این اساس هر فلسطینی در دوران حیات خود حد اقل یک بار بازداشت و  اسارت توام با شکنجه را تجربه کرده  است و یا خواهد کرد. این بازداشت ممکن است در زمان کودکی رخ دهد کما اینکه در حال حاضر  حدود هزار کودک فلسطینی در بازداشت گاه های صهیونیست ها بسر می برند. صهیونیستها در کشتن فلسطینیان نیز احساس نیاز به بهانه و دلیل ندارند یعنی فلسطینیان بی بهانه از سوی صهیونیست ها کشته می شوند. با تصویب قانون قومیت در پارلمان رژیم صهیونیستی شرایط را برای حذف قانونی فلسطینیان از سرزمین آبا و اجدادی خود شتاب بخشیده اند. تخریب روستای خان احمر و بی خانمان کردن آهالی آن که در روزهای اخیر انجام گرفته است در همین چارچوب ارزیابی می شود.    همانطور که گفته شد رژیم صهیونیستی کودکان فلسطینی را به عنوان یک نیروی مقاوم بالقوه در نظر می گیرد و  بر این اساس حذف بالفعل آن در دستور کار این رژیم قرار دارد. شهادت محمد ابو خضیر کودک فلسطینی در شهر قدس که در دهانش بنزین ریخته و آتش زدند و یا آتش زدن خانه یک خانواده در هنگام خواب که به شهادت پدر و مادر و کودک شیرخواره محمد دوابشه شد بر اساس همین سیاست صورت گرفته است. باید گفت هیچ کودک فلسطینی در فلسطین در امان نیست.   - در نهم مهر سال 1379 ( یک اکتبر سال 2000) نظامیان صهیونیست حدود 45 دقیقه پسری را  که پشت پدر پنهان شده بود در  حالی که شبکه های تلویزیونی آن را فیلمبرداری می کردند هدف تیر های مستقیم خود قرار دادند و پدر را زخمی و کوک وی را شهید کردند. این کودک محمد الدره نام داشت. مجلس شورای اسلامی با هدف یادآوری خطری که کودکان فلسطینی را از سوی اشغالگران صهیونیست تهدید می کند، این روز را روز همبستگی با کودکان و نوجوانان فلسطینی نامگذاری کرده است.  روزی که باید یک روز جهانی شود متاسفانه هم کشورهای اسلامی و هم کشورهای غربی تنها مدتی نسبت به این جنایت واکنش نشان دادند و بعد آن را به تاریخ سپرده اند!