آنچه این روزها در راهپیمایی اربعین به عنوان یک گفتمان ارزشمند و محتوای عمیق و بسته ای راهبردی برای ترسیم آینده ملت های اسلامی و منطقه رخ داد بی تردید تولید، نتیجه و بازتابی از تفسیر اسلام انقلابی و سیاسی است.
اربعین تنها یک راهپیمایی ساده یا یک همایش باشکوه نیست. راهپیمایی اربعین در متن خود از مفاهیم بسیار ارزشمند برخوردار است و بجز اینکه می تواند بوجود آورنده تغییراتی شگفت در عرصه سیاسی، مذهبی و همگرایی ملت ها در آینده باشد نتیجه نگاه و تغییر نگاهی است که بعد از پیروزی انقلاب اسلامی در منطقه به وقوع پیوست. نگاهی که بعد از پیروزی انقلاب اسلامی و در اندیشه های امام خمینی(ره) متولد شد. تغییری متفاوت و نگاهی متفاوت به اسلام و آموزه های اسلامی و تجربه های دینی بود.
این نگاه متفاوت بیان می داشت که اسلام ناب محمدی یک اسلام عملی است که درمتن خود مبارزه سیاسی هم دارد، اسلامی که تنها خلاصه به پستوی خانه ها و نماز مساجد نشود، اسلامی که تنها در عرصه اجتماعی محدود نمی شود، اسلامی که تنها به وضو و غسل و آداب اسلامی محدود نمی شود، اسلام واقعی که امام (ره) ارائه داد اسلام مبتنی بر مبارزه عملی و سیاسی است. اسلامی که ترکیبی از مبارزه عملی و سیاسی در کنار فعالیت های اجتماعی و فرهنگی است، اسلامی که باید روح آن در تمامی موضوعات اجتماعی، سیاسی و فرهنگی و رفتارهای مبتنی بر آن تبلور داشته باشد.
تفاوت این نگاه در اینجا اهمیت دارد که برخی غربی ها تلاش کردند تا اسلامی جدید را معرفی کنند و اعتقاد داشتند که تا زمانی که این اسلام واقعی مبتنی بر آموزه های اهل بیت و ترکیبی از اهل بیت و قرآن همان قرآن و عترت وجود دارد، نمی توان برای دست درازی کردن به منافع سیاسی و اقتصادی ملت های مسلمان کاری از پیش برد.
بنابراین مبارزه با این اسلام بسیار دشوار بود و از این رو باید یک مدل جایگزین در برابر آن ایجاد کرد و اینجا بود که ترکیب واژه ها و عناوینی جدید از اسلام شکل گرفت. آنها را رسانه های غربی تعریف کردند و با اشخاص نفوذی در جهان سوم و جهان اسلام تلاش کردند آن ها را با عنوان اسلام حقیقی معرفی کنند که بارها از آن به عنوان اسلام میانه رو یاد کردند. در قاموس، ادبیات و فرهنگ آن ها اسلام میانه رو اسلامی است که در مقابل ظلم و ستم پایداری نکند و منظور اسلامی است که در پستوی خانه ها محصور شود، اسلامی که می تواند با اسرائیل مراوده داشته باشد. اسلامی که به اردوغان و پادشاه سعودی اجازه می دهد حدود الهی را کنار بزند، در ریاض بهترین باشگاه های شبانه برای آمریکایی ها و غربی ها دایر کند. اما در مکه و مدینه خشن ترین نوع افراطی دین به نام وهابیت را عملی کند که ما معتقدیم همین وهابیت در حکمت عربستان و آمریکا قرار گرفت و امروز شاید تاریخ مصرف آن تمام شده است.
با توجه به تمامی این تحولات میتوانیم نوع نگاه آن ها را به این راهپیمایی اربعین مشخص کنیم، این نگاه نگاهی نیست که در مقابل بریتانیا، آمریکا، غرب و صهیونیست بتواند ایستادگی کند اسلامی که می تواند شما را کنار رژیم صهیونیستی که دستانش آغشته به خون کودکان است دور یک میز بنشاند، اسلامی که شما را برای نشستن بر سر میز مذاکره مجبور می کند، اسلام با خاصیت نیست و اسلام بی خاصیت است.
اسلام بدون تفکر تاسوعا، عاشورا و اربعین یک اسلام بی خاصیت است که تنها می تواند خواسته های بریتانیا، آمریکا و رژیم صهیونیستی را برآورده کند و اینجاست که اهمیت گفتمان اربعین مشخص می شود.
آنچه که می تواند موضوع قدس را به اربعین مرتبط کند آن است که آنچه از اول انقلاب بر آن تاکید کردیم که راه قدس از کربلا می گذرد دقیقا به خاطر اهمیت همین مفهوم است و تا در مسیر اربعین قرار نگرفته باشید نمی توانید به موضوع قدس برسید.
اربعین نقشه راه رسیدن به مسیر قدس است. قدس به عنوان تجلی اسلام واقعی است، قدس یک مکان فیزیکی نیست، قدس مفهومی است که تجلی اسلام واقعی است. اسلامی که به ملت های اسلامی اعتماد به نفس باور کردن به دارایی های خود را می دهد. اسلامی که ظلم را نمی پذیرد.
نه اسلام سعودی و نه اسلام ترکیه و نه اسلام اردنی هیچ کدام از این ها نخواهد توانست آن چه را که واقعی است به ملت های جهان هدیه دهد، نگاه کنید به تجربه های تلخی که در تاریخ اسلام داشته ایم، نگاه کنید به تاخیر در عمل به وظیفه، تاخیر در جهاد، تفسیرهای نادرست از دین اسلام، برداشت های سطحی، تصمیم گیری های لحظه ای، دیکتاتوری و استبداد اشخاص، نادرست بودن مسیر، عدم تشخیص امام زمان (عج) و عدم تشخیص مسیر و ... همه و همه در تجربه های تلخ مسیر ملت های اسلامی وجود دارد.
خاطرمان نمی رود تجربه های تلخ نگارش نامه ها به امام حسین (ع) را در کوفه، خاطرمان نمی رود تاخیر توابین در کمک به حسین ابن علی (ع) و باز هم از خاطرمان نمی رود عدم تشخیص مسیرهای درست چه مشکلاتی را بر ملت های اسلامی تحمیل کرد.
تمامی این ها باورمان نمی شود که تنها حکومت شیعه بعد از امام علی (ع) در عراق بر روی کار آمده است و بسیار سخت است که اروپا این گفتمان را پذیرا باشد و شما ببینید که در مراسمی که گاوپرستی و کوچکترین مراسم ها علنی می شود، نگاه ها بر این گفتمان عظیم بسته می شود، چون می دانند قدرتمند ترین گفتمانی است که بدون مدیریت از سمت سازمان های سیاسی و کشورهایی که در شرایط سخت فقر و تحریم به سر می برند، بدون نگرانی از عملیات تروریستی و بدون نگرانی از این موضوع این گفتمان بزرگ به طور الهام گرفته از وقت مدیریت می شود.
اینجاست که این خطر بزرگ را احساس می کنند و علیه آن می نویسند. اینجاست با شروع حرکت پیاده روی اربعین در داخل و از جانب سلیبریتی ها و برخی از جریان های سخیف و کوتوله های سیاسی حملاتی علیه این همایش بزرگ معنوی شکل می گیرد چون خطر و قدرت آن را برای خود احساس کرده اند.
فراموش نکنیم که گفتمان اربعین بود که مقاومت در عراق، لبنان و سوریه را که باعث شکل گیری یک محور ارزشمند و غنی به نام محور مقاومت اسلامی شد، شکل داد. امروزه همین گفتمان باعث شده تا مرزهای جغرافیایی کربلا به قدس نزدیک تر شود. امروز مرزهای ایران در کنار قدس است و قدس در همسایگی ایران و محور مقاومت است.