تشکیک طیف‌های سیاسی در انتخابات زودهنگام در عراق؛ آیا به تعویق خواهد افتاد؟
نخست وزیر عراق اخیرا زمان برگزاری انتخابات زودهنگام را تعیین کرد؛ اقدامی که بسیاری از تحلیلگران آن را تقریبا بی‌فایده می‌دانند و تأکید دارند که مشکلات بسیاری در این زمینه وجود دارد.
مصطفی الکاظمی نخست وزیر عراق در یک سخنرانی تلویزیونی هفته گذشته اعلام کرد که خرداد ۱۴۰۰ زمان برگزاری انتخابات زودهنگام در این کشور خواهد بود.
این اقدام الکاظمی، گام تازه‌ای در راستای تلاش برای اجرای برنامه‌های وزارتی وی و عملی کردن آن در قالب طرح‌های عملی است. وی در پی اجرای شعارهای خود مبنی «دوران کار، نه شعار» است. کما اینکه این مسئله، در راستای رهنمودهای آیت الله سید علی سیستانی مرجعیت عالی دینی عراق است که دسامبر گذشته خواستار برگزاری انتخابات زودهنگام بود.
روزنامه الاخبار لبنان به بررسی این اقدام الکاظمی پرداخت و نوشت، این مسئله با استقبال احزاب و طیف‌های سیاسی سنتی روبه‌رو شد؛ هر چند که قانون جدید انتخابات، فرصت حضور طیفها و چهره‌های جدید برخاسته از اعتراضات اکتبر گذشته را می‌دهد. برخی بر این باورند که این مسئله باعث شکل‌گیری یک طبقه سیاسی جدید خواهد شد.
برخی از منابع سیاسی دیگر اما تأکید دارند که از دل انتخابات زودهنگام، «همان طبقات سیاسی ظهور خواهند کرد، ولی با اختلاف اندک. هر چند برخی از چهره‌های جوان و مستقل نیز بالا خواهند آمد، ولی بزودی به صف سایر احزاب و فراکسیون‌ها خواهند پیوست».
در مقابل، برخی از احزاب بر این باورند که این اقدام الکاظمی، فرار رو به جلو و تلاش برای خرید وقت بیشتر است. این احزاب تأکید دارند که اعلام برگزاری انتخابات زودهنگام، تلاش برای کسب دستاورد –هر چند اسمی- باشد؛ زیرا الکاظمی طی سه ماه گذشته، «هیچ دستاورد جدی» نداشته است.
این احزاب و فراکسیون‌ها در اینکه دولت و نخست وزیر بتواند انتخابات زودهنگام را در موعد مقرر برگزار کند، شک دارند و می‌گویند که «بنا به دلایلی [این انتخابات] تا می ۲۰۲۰ به تعویق خواهد افتاد».
برخی از منابع سیاسی و حقوقی تأکید دارند که الکاظمی باید راهکارهای زیر را برای برگزاری انتخابات اجرایی کند:
نخست؛ تکمیل مقدمات لجستیک مربوط به کمیساری‌های عالی مستقل انتخابات.
دوم؛ سرشماری مجدد و دقیق افراد برای تعیین مجدد مراکز انتخاباتی.
سوم؛ اجرای پیوست مخصوص قانون جدید انتخابات که اختلافات مربوط به مراکز انتخاباتی، توزیع کرسی‌ها و نحوه شمارش آراء را حل خواهد کرد.
چهارم؛ حل مسئله «بزرگ‌ترین فراکسیون پارلمانی» که وظیفه معرفی نخست وزیر بر عهده آن است.
پنجم؛ پارلمان خود را برای برگزاری انتخابات، منحل کند؛ اقدامی که بعید است فراکسیون‌های سیاسی برای حفظ دستاوردهای خود، آن را انجام دهد.
الاخبار در پایان نوشت، ظاهرا تا تبدیل شدن اظهارات الکاظمی به مرحله عمل، هنوز راه طولانی پیش روی اوست؛ البته باید دید که اصلا خواهد توانست راهی برای اجرای آن پیدا کند یا خیر.
