جاسوسی در کشور دوست؛ سازش گرایان عربی به تل آویو هنوز امیدوارند؟
طی چند سال گذشته همواره هرگاه صحبت از روابط واشنگتن و تل آویو مطرح بوده، نگاه به سابقه جاسوسی پولارد بر بخشی از این روابط سایه افکنده و این روابط را با نوعی بدبینی داخلی در آمریکا همراه می کرده است.
اگر رهبران کشورهای عربی سازش گر و مرتجع نسبت به عادی سازی روابط با رژیم صهیونیستی، خوش بینی داشتند، انتظار میرود که حداقل بدبینی شان به صهیونیست ها در آخرین هدیه ترامپ به نتانیاهو بیشتر شود.
رئیس جمهور جنجالی آمریکا که در راستای بدست آوردن دل کابینه راست گرای نتانیاهو تا کنون از هیچ اقدامی فروگذار نکرده است، در آخرین اقدام خود مجوز خروج یک جاسوس از آمریکا را داد و جاناتان پولارد که به جرم جاسوسی برای اسرائیل ۳۰ سال در آمریکا زندانی بود بامداد روز چهارشنبه ۱۰ دیماه همراه با همسرش وارد فلسطین اشغالی شد.
این جاسوس البته سال 2015 از زندان آزاد شده بود، اما از همان زمان مجبور شده بود که به مدت 5 سال در خاک آمریکا باقی بماند و آزادی او مشروط بود، اما ترامپ که کمتر از 20 روز دیگر بایستی از مقام خود کناره گیری کند، پیش از خروجش از کاخ سفید، مجوز خروج این جاسوس اسرائیلی را صادر کرد و او را به آغوش نتانیاهو فرستاد تا همچنان فهرست خوش خدمتی های خود به رژیم صهیونیستی را بالابلند تر کند.
آزادی نهایی جاناتان پولارد تازهترین مورد از هدایای دیپلماتیک دونالد ترامپ به نخستوزیر رژیم صهیونیستی تلقی میشود. بنیامین نتانیاهو که در آستانه انتخابات سراسری ماه مارس در موقعیت ضعیفی قرار دارد میتواند از ورود پولارد به عنوان حربهای در مبارزات انتخاباتی بهرهبرداری کند.
جاسوسی علیه دوستان
جاناتان پولارد کارمند غیرنظامی بخش امنیتی نیروی دریایی آمریکا بود و در دهه ۱۹۸۰ میلادی هنگام کار در وزارت دفاع آمریکا اسناد نظامی و محرمانه این کشور را به اسرائیل فروخت.
او در سال ۱۹۸۵ پس از تلاش ناموفق برای تقاضای پناهندگی سیاسی در سفارت اسرائیل در واشنگتن بازداشت و در طول بازجویی و محاکمه جرایم خود را پذیرفت.
جاناتان پولارد به حبس ابد محکوم شده بود و مقامات ارشد نظامی و امنیتی آمریکا همواره با آزادی او مخالف بودند. ولی او روز ۲۰ نوامبر سال ۲۰۱۵ برای طی یک دوره پنج ساله آزادی مشروط از زندان آزاد شد. با پایان این دوره در نوامبر ۲۰۲۰، دولت ترامپ به او اجازه خروج از آمریکا را داد، اگر مجوز خروج ترامپ نبود، او احتمالا ممکن بود همچنان مجبور به ماندن در آمریکا باشد.
ورود جاناتان پولارد به اسرائیل ابتدا توسط روزنامه اسرائیلی «هیوم» که مالک آن شلدون ادلسون است منتشر شد. به گزارش این روزنامه، پرواز پولارد با یک هواپیمای خصوصی به دلیل وضعیت پزشکی همسرش که به سرطان مبتلاست، ضروری بوده است.
اطلاعات مربوط به رهگیری پروازها نشان میدهد این هواپیمای بوئینگ ۷۳۷ که متعلق به یکی از شرکتهای شلدون ادلسون است از فرودگاه نیوآرک در حومه نیویورک پرواز کرد و در فرودگاه بینالمللی بن گوریون در حومه تل آویو فرود آمد.
افی لاهاو، رئیس یک گروه که برای آزادی پولارد فعالیت میکرد گفت آنها ترجیح دادند که سفرشان به اسرائیل بدون سر و صدا انجام شود. او به خبرگزاری آسوشیتدپرس گفت: «دلیل این کار سرپیچی کردن از هیچکس و به خصوص دولت آمریکا نبوده است.»
وی ورود پولارد به اسرائیل را یک رویداد تاریخی توصیف کرد.
چهره خدشه دار شده صهیونیست ها
ماجرای جاسوسی پولارد به وجهه صهیونیست ها در آمریکا به شدت لطمه زد و سالها روابط دو طرف را تا پپیش از روی کار آمدن ترامپ تحت تاثیر قرار داد. با این همه، سیاستمداران راست گرای صهیونیستی همواره از پولارد حمایت کردهاند و همین موضوع به بد بینی بیشتر فعالان سیاسی در آمریکا نسبت به فعالیت و اقدامات صهیونیستها دامن زده است.
طی چند سال گذشته همواره هرگاه صحبت از روابط واشنگتن و تل آویو مطرح بوده، نگاه به سابقه جاسوسی پولارد بر بخشی از این روابط سایه افکنده و این روابط را با نوعی بدبینی داخلی در آمریکا همراه می کرده است.
خوش بینی سازش گرایان عربی
جالب است که ماجرای آزادی جاسوس اسرئیلی در آمریکا همزمان با مجموعه تحولاتی صورت گرفته که تحت عنوان عادی سازی روابط با تل آویو از سوی برخی کشورهای عربی منطقه دنبال شده است.
با توجه به بی اعتمادی گستردهای که در روابط آمریکایی ها و صهیونیستها متاثر از جاسوسی تل آویو از واشنگتن پیش آمده، آیا به راستی کشورهای عربی سازش گر با رژیم صهیونیستی امیدوارند تا در مسیر عادی سازی امنیت داخلی شان تامین شود؟
حتی ماجرای پلارد، اولین و آخرین پرونده جاسوسی و ضدامنیتی تل آویو علیه آمریکا نیست و اخبار رسمی تائید شده حکایت از آن دارد که حتی در دوره ترامپ به عنوان نزدیک ترین رئیس جمهور سالهای اخیر آمریکا به اسرائیل، جاسوسی صهیونیستها در واشنگتن با تلاش بیشتری ادامه داشته است.
سال گذشته نیز پایگاه «پولیتیکو» به نقل از مقامهای پیشین دولت آمریکا نوشت: اسرائیل دستگاههای جاسوسی را در نزدیکی کاخ سفید و برخی از مناطق حساس پایتخت نصب کرده است.
این گزارش میگوید: چند مقام ارشد پیشین دولت آمریکا گفتند اسرائیل در دوران ریاست جمهوری «دونالد ترامپ» اقدام به جاسوسی از واشنگتن در قالب نصب دستگاههای جاسوسی در تلفنهای همراه در نزدیکی کاخ سفید و دیگر اماکن حساس واشنگتن کرده است. این دستگاهها که در صنعت با نام «گیرندههای هویت مشترکان تلفنهای همراه بینالمللی» شناخته میشوند، قادرند محتوای تماسها و دادههای اینترنتی مصرفشده را دریافت کنند." براساس این گزارش، این دستگاههای جاسوسی مینیاتوری در ۲ سال قبل در نزدیکی کاخ سفید و سایر اماکن حساس پایتخت با هدف جاسوسی از ترامپ و نیز معاونان ارشد و نزدیکانش نصب شده اند.
در آن زمان حتی یک مقام ارشد پیشین اطلاعاتی دولت آمریکا گفت که مسئولیت اسرائیلیها در این موضوع کاملا ثابت شده است. در واقع جاسوسی از تمام کشورها حتی آمریکا بخشی از راهبرد اطلاعاتی رژیم صهیونیستی ذیل تفکر و آرمان صهیونیسم است.
پس این جای سوال است که با وجود تبادل اطلاعاتی و هم پیمانی استراتژیکی که بین رژیم صهیونیستی و کشورهای هم پیمان خود از جمله آمریکا وجود دارد، چه نیازی به جاسوسی است؟
به اعتقاد بسیاری رفتار جاسوسی صهیونیست ها ریشه در تفکرات و اهداف آرمانی آن ها برای ساخت کشور بزرگ صهیونیستی است و آن ها در این مسیر هیچ حد و مرزی برای اقدام حتی علیه هم پیمانان خود ندارند و حتی آمریکا نیز از اقدامات جاسوسان صهیونیستی در امان نیست، چه رسد به کشورهای عربی!
در عرصه سیاسی صهیونیست ها همواره به دنبال جاسوسی از کشورهای مختلف هستند تا از نحوه رویکردها و نظرات مطلع شوند و بتوانند با نفوذ درافکارعمومی و اطاق های فکر و تصمیم گیری دیگر کشورها، آن ها را با خود همراه کند، حال چه این کشورها در غرب باشد چه در شرق و یا چه کشورهای عربی باشد چه غیر عربی!
برخلاف خوش بینی کاذب برخی سران عربی به عادی سازی روابط با رژیم صهیونیستی، اما آن ها خواسته یا ناخواسته با عادی سازی روابط خود با تل آویو در دام اطلاعاتی و شبکه جاسوسی صهیونیست ها درگیر شدهاند و چه بسا که آینده و کیان کشورهای سازش گر عربی که در رویای صهیونیست ها بخشی از کشور خیالی اسرائیل بزرگ است، در معرض بیشترین تهدیدها قرار گرفته باشد، اگرچه بعید است که رهبران عربی سازش گر درکی از این تهدیدات علیه کیان کشور خود داشته باشند.