ترس غرب از «برنامه موشکی ایران» بخاطر چیست؟
همزمان با تحریم های گسترده علیه ایران و بویژه در دوره ای که فشار حداکثری دولت ترامپ تشدید شده بود، تهران به روشنی توانست توان علمی و فنی برنامه فضایی و موشکی خود را توسعه داده و آن را پیشرفته تر کند.
ایران به تازگی یک فروند «ماهواره‌بر ترکیبی» با «موتور سوخت جامد» به فضا فرستاد.
تصاویر و فیلم ها و گزارش ها نشان دهنده پرتاب «موفقیت‌آمیز» این ماهواره‌بر ترکیبی پیشرفته با نام «ذوالجناح» است، اگرچه براساس اعلام رسمی این موشک در حال حاضر برنامه ای برای قراردادن ماهواره در مدار زمین نداشته است و پرتاب آن بیشتر جنبه آزمایشی داشته است.
محمدجواد آذری جهرمی، وزیر ارتباطات جمهوری اسلامی ایران، درباره ماهواره‌بر ترکیبی «ذوالجناح» گفته بود که « این پرتابگر با هزینه کمتر وارد فرآیند پرتاب می‌شود و می‌تواند وزن بیشتر از یک ماهواره را نیز تحمل کند.» وی با اشاره به این که « اکنون تست زمینی این ماهواره بر با موفقیت انجام شده»، ابراز امیدواری کرد که به زودی «تست میدانی» آن نیز آغاز شود.
با این حال پرتاب موفقیت آمیز این ماهواره بر با واکنش های گسترده ای روبرو شده و از جمله آمریکا روز سه شنبه نسبت به پرتاب یک موشک حامل ماهواره در ایران ابراز نگرانی کرده و یک سخنگوی وزارت خارجه آمریکا در این ارتباط گفت: ایالات متحده نگران تلاش های ایران برای توسعه وسایل پرتاب فضایی (اس ال وی) است، چون این ها قابلیت پیشبرد موشک های بالستیک ایران را دارند.
به گزارش خبرگزاری فرانسه در این بیانیه آمده است: وسایل پرتاب فضایی مایه نگرانی قابل توجه در زمینه اشاعه (تسلیحات هسته ای) هستند چون حاوی فناوری هایی همانند و قابل جایگزینی با تکنولوژی هایی است که در موشک های بالستیک، از جمله سیستم های دوربرد، کاربرد دارد.
در عین حال نگرانی ها از قابلیت توان موشکی ایران محدود به آمریکا نیست، بلکه متحد درجه یک این کشور، یعنی رژیم صهیونیستی نیز با تلاش درجهت سیاه نمایی توان موشکی ایران، نسبت به توسعه دانش فنی موشکی ایرانی ها ابراز نگرانی کرد. علاوه بر رژیم صهونیستی برخی کشورهای اروپایی مانند فرانسه نیز طی روزهای گذشته اظهارات مشابهی علیه توان علمی و فنی ایران در زمینه ساخت موشک های پیشرفته داشته و خواستار توقف این فعالیت ها از سوی ایران شده اند.
اما به راستی چرا کشورهای غربی و رژیم صهیونیستی از توان موشکی ایران نگرانند؟
به طور کلی برنامه فضایی ایران که پرتاب موشک های بالستیک بخشی از آن به شمار می رود، با هدف تقویت ظرفیت های تجاری انجام می شود و ناقض موافقتنامه های بین المللی ایران نیست.
از سوی دیگر مقام‌های ارشد ایران بارها بر دفاعی بودن برنامه‌های موشکی تاکید کرده، هرچند همزمان هرگونه مذاکره برای محدود کردن آن را غیرقابل قبول دانسته‌اند. در حال حاضر برخی از موشکهای نظامی ایران مانند شهاب ۱، ۲ و ۳ و قیام ۱ و عماد از سوخت مایع استفاده می‌کنند و برخی دیگر مانند فاتح، ذوالفقار و سجیل از سوخت جامد.
جمهوری اسلامی ایران یک برنامه فضایی فعال و توسعه یافته هم دارد و پرتاب ماهواره "امید" در سال ۱۳۸۷ اولین تجربه ایران در این زمینه بود.
نفس تداوم برنامه فضایی ایران نشانه بارزی از پیشرفت و شکست سیاست فشار و تحریم علیه ایران است. به عبارت دیگر برنامه فضایی و پیشرفت های موشکی جمهوری اسلامی ایران همواره با اعتراض و خشم شدید آمریکا و اتحادیه اروپا روبرو بوده است و آمریکا یکی از دلایل تحریم گسترده ایران را ادامه برنامه موشکی اعلام کرده است.
از سوی دیگر همزمان با تحریم های گسترده علیه ایران و بویژه در دوره ای که فشار حداکثری دولت ترامپ تشدید شده بود، تهران به روشنی توانست توان علمی و فنی برنامه فضایی و موشکی خود را توسعه داده و آن را پیشرفته تر کند، تا آن جا که موشک ماهواره‌بر ذوالجناح که چند روز پیش مورد آزمایش قرار گرفت، در مرحله اول و دوم از سوخت جامد و در مرحله سوم از سوخت مایع استفاده می‌کند. توسعه و تقویت این توان علمی و فنی در اوج تحریم و فشار حداکثری نشانه بارزی از شکست فشارها از سوی غرب علیه ایران است و همین شکست سیاسی غرب است که باعث شده آن ها به شدت خواستار توقف فعالیت های علمی و فنی ایران در زمینه برنامه های فضایی و موشکی شوند.
یک موضوع دیگر در اعلام مخالفت ها و واکنش های منفی گسترده غرب علیه توان موشکی و علمی ایران، تلاش غربی ها برای تقویت ایران هراسی در منطقه است.
«ایران هراسی»، سیاست ثابت کشورهای اروپایی و آمریکا علیه ایران است و این کشورها حتی با حملات لفظی و سوءگیری نسبت به توان علمی ایران تلاش دارند تا ایران هراسی در منطقه را توجیه کنند. جالب آن جاست که با وجود تبلیغات منفی و سیاه نمایی کشورهای غربی علیه ایران، اما بسیاری از کشورهای منطقه توجه زیادی به تبلیغات علیه توان علمی و موشکی ایران ندارند. اگر چند شیخ نشین حاشیه جنوبی خلیج فارس را استثتنا بگیریم، دیگر کشورهای منطقه همچون ترکیه، پاکستان، عراق، جمهوری آذربایجان و حتی برخی کشورهای عربی جنوبی مانند قطر و عمان نزدیک ترین روابط و گرم ترین موضع گیری های همسو با ایران را دنبال می کنند و هیچگاه تا کنون ما شاهد واکنش منفی همه کشورهای همسایه ایران علیه توان موشکی و علمی دانشمندان ایرانی نبوده ایم، بلکه این واکنش های منفی تنها از سوی چند کشور عربی محدود به سرکردگی عربستان علیه ایران دنبال می شود، اما دیگر کشورهای همسایه ایران توجهی به تبلیغات منفی و ضدایرانی ندارند. در این شرایط روشن است که حتی سیاست «ایران هراسی» غرب نیز تا کنون دستاوردی حتی در سطح منطقه نیز نداشته است.
توان موشکی، نیاز طبیعی ایران
ایران در دو دهه اخیر تلاش فراوانی در جهت توسعه و بهسازی موشکها و دقیق تر کردن آنها به عمل آورده است. در حال حاضر قدرت موشکی ایران یکی از اصلی ترین عوامل بازدارنده در میان نیروهای مسلح این کشور در مقابل حمله خارجی به شمار می رود.
از سوی دیگر بیشتر جنگنده های حال حاضر ایران همان هواپیماهایی هستند که در دهه 1350 شمسی از آمریکا خریداری شده اند و در مقابل ایران راه چاره برای تقویت توان دفاعی خود را اتخاذ راهبرد جنگ نامتقارن و متناسب کردن توان دفاعی خود از طریق توسعه توان موشکی می داند که راهبردی منطقی و عقلانی به نظر می رسد.
تحول دیگر در این زمینه دستیابی ایران به موشکهای حامل ماهواره به مدار کره زمین است. به لحاظ فنی کشوری که دارای چنین توانی شود می تواند موشکهای نظامی با برد چندین هزار کیلومتر را نیز تولید نماید. در این شرایط دلیل حساسیت آمریکا بر توان موشکی ایران را نیز می توان درک کرد. به اعتقاد بسیاری از کارشناسان، در صورت وقوع هر گونه درگیری نظامی ایران با آمریکا، کشور اخیر ضربات سنگینی را از جانب موشکهای ایران متحمل خواهد شد. سامانه های دفاعی و ضدموشکی آمریکا توان شکار همه موشکهای شلیک شده توسط ایران را ندارند و نابودی سکوها و مراکز پرتاب آنها نیز توسط حملات هوایی متعدد به سادگی میسر نیست. به خاطر همین آسیب پذیری است که آمریکا از بابت قدرت موشک های ایران نگران است و به بهانه هایی چون امکان حمل سلاح اتمی توسط آنها سعی بر اعمال فشار بر ایران دارد، اگرچه این فشارها تا کنون نتیجه ای در بر نداشته است.
